Το Δικταίο Άντρο

«Κύδιστ’ αθανάτων, πολυώνυμε και παγκρατές αεί,Zεύς φύσεως αρχηγέ, νόμου μετά πάντων κυβερνώνXαίρε».


Σύμφωνα με τον μύθο, η Ρέα έφθασε στην Κρήτη νύχτα, χωρίς το φως κι ο ήλιος να δούν το βρέφος που είχε στα σπλάχνα της, το πήρε η Γαία και το έκρυψε στα βάθη της γης στο ασάλευτο ανοιχτό στόμα της Δίκτης, το Δικταίο Άντρο. Η αίσθηση της θείας ύπαρξης στα σπλάχνα του βουνού, συνεγείρει και συνενώνει τις δυνάμεις της φύσης σε μια αδιάκοπη προσφορά στον θείο επισκέπτη! Άγρυπνος σκύλος στέκεται φρουρός στην είσοδο του σπηλαίου. Η Αμάλθεια με την αποκρουστική όψη του προσφέρει το γάλα της.

Οι μέλισσες ακούραστα κουβαλούν μέλι. Τα περιστέρια φέρνουν αμβροσία. Κι τεράστιος αετός ρουφά με τον ράμφος του το νέκταρ από βράχο του ωκεανού και ποτίζει το βρέφος. Οι Κουρήτες με τον πυρρίχιο χορό τους, τα μουσικά όργανα και τις κλαγές των όπλων, καλύπτουν το θεϊκό κλάμμα. Για την ψυχαγωγία του βρέφους οι Κύκλωπες κατασκεύασαν την βροντή και την αστραπή. Κάθε χρόνο που βράζει το αίμα από την γέννησή του, βγαίνει μια εκτυφλωτική λάμψη από το στόμιο του σπηλαίου.


Μισή ώρα απ’ το χωριό Ψυχρό, στη νοτιοδυτική πλευρά του οροπεδίου, στην περιοχή της Λύκτου, ανοίγεται στο βουνό μια σπηλιά με το στόμιο γυρισμένο στην ανατολή. Στο εσωτερικό της είναι διαιρεμένη σε δύο διαμερίσματα. Το πρώτο προς τα έξω έχει μάκρος 25 μέτρα και δάπεδο πολύ ανώμαλο από την πτώση μεγάλων βράχων. Το δεύτερο το εσωτερικό, σχηματίζει ένα είδος πόντου κι έχει μάκρος 84 μέτρα και πλάτος 20 μέτρα και ύψος 12 μέτρα.
Το δάπεδό του έχει μεγάλη κλίση και το φως της ημέρας δυσκολεύεται να φωτίσει την υγρή υποχθόνια ατμόσφαιρα. Την παγερή ατμόσφαιρα του σπηλαίου και την νεκρική σιγή, διαταράσσουν τα φτερουγίσματα των άγριων περιστεριών που φωλιάζουν εκεί. Οι πελώριοι σταλακτίτες με τη φυσική τους μεγαλοπρέπεια μοιάζουν με πέτρινα δάκρυα που γι’ αμέτρητους αιώνες στάζουν από την κορυφή του Άντρου.

Μέσα στο μισοσκόταδο φαντάζουν οι μορφές του Δία, της Αρτέμιδος, της Αθηνάς και της Ήρας στην ατάραχη σταλακτιτική τους μορφή και μαζί τους διακρίνουμε τον μανδύα του Δία, που δίπλα του απλώνεται ο πέπλος της Ευρώπης, φτιαγμένοι με την ίδια αυτόματη συμμετρία και την ίδια φανταστική κίνηση. Ένας από τους βράχους που φράζουν τον πόρο της σπηλιάς μοιάζει με τετραγωνισμένο βωμό, βαλμένον επίτηδες στην είσοδο. Το 1883 ανακαλύφθηκαν διάφορα αφιερώματα χωμάτινα και μπρούτζινα και πολλά χωμάτινα αγγεία.

Μύθοι γύρω από το σπήλαιο Δικταίο Αντρο

Ο Λάϊος, ο Κέρβερος, ο Κούκουλος και ο Αίγλιος

Στο ιερό σπήλαιο της Δίκτης απαγορευόταν η είσοδος σε θνητούς σύμφωνα με έναν άλλο μύθο. Την απαγόρευση όμως αυτή κάποτε την έσπασαν τέσσερεις θνητοί ο Λάιος, ο Κέρβερος, ο Κούκουλος και ο Αίγλιος.
Ήθελαν να μπουν μέσα όπου φώλιαζαν μέλισσες και να πάρουν το μέλι. Εξοπλίστηκαν με χάλκινα ρούχα ώστε να μην τσιμπηθούν από τις μέλισσες και μπήκαν. Εκεί βρήκαν τα σπάργανα του Δία, ο οποίος ενοχλήθηκε τόσο που τους κεραυνοβόλησε.
Μέσα στη σπηλιά της γέννησης όμως δεν μπορούσε κανείς να πεθάνει, γι’ αυτό το λόγο η Θέμις και οι Μοίρες ανέλαβαν να μεταμορφώσουν τους τέσσερεις φίλους σε πουλιά και έτσι σήμερα έχουμε τους λάιους, τους κέρβερους, τους κούκους και τις γλαύκες.


Ο Μίνωας παίρνει τους νόμους από τον Δία


Στο Δικταίο επίσης, όπως λέει η ντόπια παράδοση, είχε ραντεβού ο Μίνωας με τον πατέρα του Δία κάθε εννιά χρόνια, όταν συγκλίνουν οι τροχιές ήλιου και σελήνης, για να πάρει τους ανανεωμένους νόμους. Δεν είναι τυχαίο συνεπώς πως ο Μίνωας συμβολίζει την απόλυτη δικαιοσύνη γι’ αυτό μετά το θάνατό του έγινε κριτής στον άλλο κόσμο. Βέβαια τον τόπο συνάντησης Μίνωα και Δία διεκδικεί εκτός από το Δικταίο και το Ιδαίο Άντρο.


Ο Μίνωας γεννήθηκε στο Δικταίο Αντρο


Ένας άλλος ντόπιος μύθος, όχι ιδιαίτερα γνωστός, αναφέρει ότι και ο Μίνωας γεννήθηκε στο Δικταίο, τη σπηλιά που γεννήθηκε ο πατέρας του Δίας.
Όταν ο Δίας, μεταμορφωμένος σε ταύρο, έκλεψε την πριγκίπισσα της Φοινίκης, Ευρώπη, την πήρε μαζί του στην Κρήτη, στο Δικταίο άντρο (αντίθετα με την πιο γνωστή παραλλαγή του μύθου, που αναφέρει τη Γόρτυνα) όπου της αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο σε πλήρη μεγαλοπρέπεια.
Η συνεύρεσή τους έφερε καρπούς: το Μίνωα, μυθικό βασιλιά της Κνωσού, το Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα.
Ο Επιμενίδης
Μία μεγάλη προσωπικότητα του αρχαίου κόσμου, ο σοφός Επιμενίδης, κάποτε θέλοντας να ξαποστάσει αποκοιμήθηκε σε μία σπηλιά. Όταν ξύπνησε, μετά από πολλά χρόνια, ναι μεν είχε την ίδια ηλικιά που είχε πριν κοιμηθεί αλλά είχε κερδίσει θεϊκή γνώση και σοφία.
Καμιά άλλη σπηλιά δεν θα μπορούσε να έχει τέτοιες μαγικές δυνάμεις, παρά η σπηλιά όπου γεννήθηκε ο μέγιστος των θεών, δηλαδή το Δικταίο Αντρο.



ΠΗΓΗ: ellas2.wordpress.com
http://www.explorecrete.com/mythology/GR-diktaion-antron-myths.html