Αν αμφιβάλετε ότι έχουμε εξιουδαϊστεί πλήρως... τότε διαβάστε σε τι θεό πιστεύει το σημερινό... Ελλαδο-Γιαχβεδιστάν!
Ο θηριώδης λοιπόν θεός Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης και ο "καλοσυνάτος" της Καινής είναι ο ίδιος ακριβώς θεός!Το περίεργο είναι ότι όλοι οι "θεοί" του κόσμου, έχουν ένα άγριο και ένα φιλικό πρόσωπο... ακριβώς όπως και κάθε μορφή εξουσίας.
Εχθρική μέχρι θανάτου όταν τους αντιστέκεσαι και καλοσυνάτη και φιλική όταν δηλώνεις δούλος της.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αποκαλυπτόμενος Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης
Σύμφωνα με τους Πατέρες, το όνομα αυτό απεκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός στον Μωϋσή κατά τη θεοφάνεια της φλεγόμενης βάτου, μιλά η μία εκ των τριών υποστάσεων, ο Υιός, ο άσαρκος Χριστός ή αλλιώς ο Γιαχβέ-Λόγος και συντελείται μία εκ "των αποκαλύψεων του Θεού, διά του Λόγου εν Αγίω Πνεύματι" καθώς, για την Ορθόδοξη Εκκλησία, "όταν ο Λόγος αποκαλύπτει τον Πατέρα, αποκαλύπτει κατ' ανάγκην την Τριάδα· και όταν αποκαλύπτει την Τριάδα, αποκαλύπτει τον Πατέρα". Κατά συνέπεια, "το όνομα Γιαχβέ οιονεί αναλύεται εις το "Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα". Ούτω Γιαχβέ ο Πατήρ, Γιαχβέ ο Υιός, Γιαχβέ το Άγιον Πνεύμα. Πλην δεν υπάρχουν τρεις Γιαχβέ, αλλ' εις Γιαχβέ (Δευτ. 6: 4), διότι υπάρχει μία θεία ουσία. Επειδή δε έκαστον των τριών προσώπων έχει όλόκληρον την θείαν ουσίαν...δυνάμεθα να λέγωμεν, ου μόνον ότι ο Υιός είνε Γιαχβέ, αλλά και ότι είνε Ο Γιαχβέ (ενάρθρως), ο όλος δηλαδή θεός".
Ο Ιησούς "για την αρχέγονη Εκκλησία ήταν ο Κύριος Γιαχβέ, ο οποίος προϋπήρχε στον Ουρανό, συνόδευσε με παρουσία Του και την επιτέλεση σημείων και τεράτων τον ισραηλίτη λαό στην έρημο και αναμενόταν να εμφανιστεί στα Έσχατα για να επιτελέσει την Κρίση". Πολλοί είναι οι "προσδιορισμοί που στην Παλαιά Διαθήκη αποδίδονται μόνο στον Θεό Γιαχβέ" και "χρησιμοποιούνται... ελεύθερα για τον Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Γιαχβέ" στα βιβλία της Καινής Διαθήκης.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εξαίροντας το ομοούσιο Πατρός και Υιού όπως παρουσιάζεται στην Καινή Διαθήκη, επισημαίνει:
* Όταν ο Χριστός θέλει να δείξη ότι έχει την ιδία ακριβώς ουσία με τον Πατέρα, λέει: "ο εωρακώς εμέ εώρακε τόν πατέρα" (Ιω. 14,9).
* Όταν ο Χριστός θέλει να δείξη την ιδιαίτερη δύναμη Του, λέει: "εγώ καί ο πατήρ εν εσμεν" (Ιω, 10,30).
* Όταν ο Χριστός θέλει να δείξει την ισότητα της εξουσίας, λέει: "ώσπερ γάρ ο πατήρ εγείρει τούς νεκρούς καί ζωοποιεί, ούτω καί ο υιός ούς θέλει ζωοποιεί" (Ιω. 5,21).
* Όταν θέλει να δείξει την ταυτότητα της λατρείας, λέει: "πάντες τιμώσι τον υιόν, καθώς τιμώσι τον πατέρα. Ο μη τιμών τον υιόν ου τιμά τόν πατέρα" (Ιω. 5,23).
* Όταν θέλει να δείξει την αυθεντία να μεταβάλλει τους νόμους, λέει: "ο δέ Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς· ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι" (Ιω. 5,17).
Εξάλλου, στο τέταρτο ευαγγέλιο, "η μαρτυρία των διηγήσεων θαυμάτων υπέρ της θεότητας του Ιησού βρίσκεται σε συμφωνία και με τη χριστολογική μαρτυρία του...σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς είναι ο Γιαχβέ των παλαιοδιαθηκικών θεοφανειών, ο προϋπάρχων Λόγος, ο μονογενής υιός του θεού, ο δημιουργός του κόσμου και ο σωτήρας του πεπτωκότος ανθρώπου"[78]. Αυτό επίσης φαίνεται[79]:
1. Από το ότι η δόξα του Γιαχβέ, ως έκφραση της θεότητας και ως μέσο αποκαλύψεώς της στον κόσμο, αποδίδεται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη αυτούσια και διαχρονικά στον Ιησού.
2. Από το ότι ο ιωάννειος Ιησούς χρησιμοποιεί για τον εαυτό του σε απόλυτη σύνταξη τη φράση "εγώ είμι", που αποτελεί στην Παλαιά Διαθήκη το νοηματικό περιεχόμενο και σε ορισμένες περιπτώσεις, στη μετάφραση των Ο΄, και τον τρόπο εκφοράς του ιερού ονόματος του Γιαχβέ.
3. Από το ότι ο Ιησούς ποιεί σημεία πρωτοφανή από πλευράς ποιότητας και μεγέθους στη βιβλική ιστορία, σημεία τα όποια βάσει της παλαιοδιαθηκικής και ιουδαϊκής πίστεως μόνο ο ίδιος ο Γιαχβέ, ως ο απόλυτος κύριος της φύσεως και της ιστορίας, έχει τη δύναμη και την εξουσία να πραγματοποιήσει.
Είναι δεδομένο ότι "από άποψη... πατερικής θεολογίας... στην Π. Διαθήκη πότε ο άγγελος στέλνεται από τον Γιαχβέ και πότε είναι ο ίδιος ο Γιαχβέ... Στην προκειμένη περίπτωση οι Πατέρες είπαν πως ο άγγελος είναι ο Γιαχβέ, και ο Γιαχβέ είναι ο Λόγος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου