ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ «ΕΣΧΑΤΗ ΓΡΑΜΗ ΑΝΑΣΧΕΣΕΩΣ» ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΤΥΧΟ (ΑΝΘ-) ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΞΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΤΛ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙ ΤΟΥΣ... «ΤΟΥΡΚΟΥΣ» ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ / ΔΑΥΪΔΟΓΛΟΥ !!! ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΡΟΥΤΣΑ...
ΟΙ ΛΑΖΟΙ – Ανήκουν στην πελασγική φυλή και είναι κατά βάσιν λαός ναυτικός. Δεν συμπαθούν τους Τούρκους, κατοικούν στις περιοχές Τραπεζούντος, Κερασούντος, Κοτυώρων (Ορντού) και στην περιοχή της Γεωργίας του Βατούμ (Ατζαρία). Συγγενικό φύλο προς αυτούς, θεωρουνται οι Μιγγρελοί, απόγονοι των αρχαίων Κόλχων. Στους Λαζούς ανήκουν και οι Οφίτες ή Οφλήδες, οι οποίοι εξισλαμίσθηκαν τον ΙΖ’ αιώνα και διατηρούν ακόμη έντονη την Ελληνική τους καταγωγή, έχοντες λανθάνουσα Ελληνική συνείδηση και ομιλούν ακόμη την Ελληνική. Το 1904, αριθμούσαν 120.000 άτομα. Σήμερα, υπολογίζονται σε τετραπλασίους.
ΟΙ ΜΕΣΟΧΑΛΔΗΝΟΙ – Κατοικούν στο βιλαέτι Τραπεζούντος και το 1904 αριθμούσαν 80.000 άτομα. Είναι απόγονοι παναρχαίων Ελλήνων, των Χαλύβδων. Αν και τυπικώς παρουσιάζονται ως μουσουλμάνοι, είναι κατ’ ουσίαν δίθρησκοι. Ήσαν αιρετικοί Χριστιανοί επί Βυζαντίου. Κατεργάζονται τον σίδηρο, ως πεταλουργοί, για αυτό και καλούνται υπό των Τούρκων Ναλτζήδες.
ΟΙ ΣΑΥΝΝΟΙ (ΣΑΝΝΟΙ Ή ΤΣΑΝΝΟΙ) – Πανάρχαιο Ελληνικό φύλο. Ο Ξενοφών, στην Κύρου Ανάβασιν, τους αναφέρει όταν διήλθε δια μέσου της χώρας τους, οδηγώντας τους Μυρίους μετά τη μάχη στα Κούναξα (401 π.Χ.). Μουσουλμάνοι, αλλά διατηρούν στην πίστη τους πολλά στοιχεία της παναρχαίας Ελληνοφρυγικής λατρείας, που θυμίζουν την λατρεία της Μητέρας Γης. Οι Τσάννοι (Τσαννίκ τους καλούν οι Τούρκοι) ήσαν κι αυτοί αιρετικοί, μοντανιστές. Στις αρχές του περασμένου αιώνος, ανήρχοντο σε 303.955 άτομα. Είχαν στενές και φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες Ορθοδόξους του Πόντου.
ΟΙ ΚΟΛΧΟΙ (ΜΙΓΓΡΕΛΟΙ) ΚΑΙ ΟΙ ΑΒΑΣΓΟΙ – Οι Μιγγρελοί είναι απόγονοι των Κόλχων, παναρχαίου Ελληνικού φύλου του Καυκάσου. Δεν είναι αιγυπτιακές καταγωγής, όπως εσφαλμένως θεωρούσαν κάποιοι, στηριζόμενοι στα όσα περί αυτών (περιτετμημένοι, μελαμψοί, ασχολούμενοι με την επεξεργασία του λιναριού) αναφέρει ο Ηρόδοτος. Όμως, πολλοί ανθρωπολόγοι βεβαιούν ότι, είναι Αρίας καταγωγής. Άλλοι δε, ότι είναι απόγονοι των λεγομένων Πρωτοελλήνων του Καυκάσου. Διατηρούσαν μάλιστα, σχέσεις με τους βασιλικούς Οίκους των Περσών.
Οι Αβασγοί ή Αβάσκοι (νυν Αμπχάζιοι) ήσαν γνωστοί κατά την αρχαιότητα και αναφέρονται στα Αργοναυτικά των Ορφικών (754) ως λαός αυτόχθων, κατοικών βορείως της Κολχίδος. Οι αρχαίες παραδόσεις μνημονεύουν παναρχαίους δεσμούς των Κρητών και των Μυκηναίων με τις χώρες της Μαύρης Θαλάσσης και συγκεκριμένως με τα παράλια της Αβασγίας, όπου βρίσκονται οι πόλεις Διοσκουριάς και Πιτυούς (νυν Πιτσούντα όπου και ναός της Παναγίας, του 6 ου αιώνος, κτισθείς υπό του Ιουστινιανού). Κόλχοι και Αβασγοί, αριθμούσαν το 1904, 210.510 άτομα…
ΟΙ ΓΙΟΥΡΟΥΚΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ – Κατοικούν στο βιλαέτι της Τραπεζούντος, στην περιφέρεια μεταξύ Πλατάνων και Τριπόλεως. Κατοικούν σε 45 χωριά και ονομάζονται Τσεπνήδες.
ΟΙ ΚΙΡΚΑΣΙΟΙ – Είναι η υπερήφανη φυλή των Τσερκέζων του Καυκάσου, η οποία έχει συνείδηση της φρυγοπελασγικής καταγωγής της. Καυχώνται ότι συνδέονται φυλετικώς προς τους ιστορουμένους Αχαιούς του Καυκάσου και προς τους Κρήτες (τους Σφακιανούς μάλιστα), των οποίων έχουν το ευσταλές και το εύσωμον. Διατηρούν ζωηροτάτη ανάμνηση της καταγωγής τους, καθώς και της Χριστιανικής θρησκείας, σέβονται τον Σταυρό, πιστεύουν στην Παναγία, επικαλούνται τους Αγίους Αποστόλους και γενικώς, τελούν έθιμα χριστιανικά. Στις αρχές του περασμένου αιώνος, οι Κιρκάσιοι του Καυκάσου ανήρχοντο σε 1.500.000 ψυχές και οι ομόφυλοί τους στην Μικρά Ασία, Κουρδιστάν, Αρμενία, Συρία, Μεσοποταμία (Ιράκ) και Θράκη ανήρχοντο σε 700.000 ψυχές. Η γλώσσα τους είναι φρυγοπελασγικής προελεύσεως και παρέμεινε, όπως και η Αλβανική, πρωτόγονη. Η Παναγία, για αυτούς, καλείται και Μέρισσα (Μέλισσα) θεά των Μελισσών, ιερειών του θεού Απόλλωνος, στους Δελφούς, καθώς και των θεαινών Δήμητρος, Αρτέμιδος και Κυβέλης. Κατά την άνοιξη γίνεται εορτή προς τιμήν του θεού Σωσεζές (Σωτήρος Διός ή Ζηνός) καθώς και άλλη προς τιμήν του προστάτου των Χαλύβων Τληέφε (Ηφαίστου). Περί τα τέλη του Οκτωβρίου, γίνεται η εορτή των νεκρών (Ψυχοσάββατον) και η εορτή του Κεραυνού. Επίσης, τιμούν τον θεό του Πολέμου και της Δικαιούνης Σιβλ.
ΟΙ ΙΒΗΡΕΣ – Πρόκειται για τους Γεωργιανούς, οι οποίοι αποκαλούνται υπό του Ηροδότου Σάπειροι. Αρχαιότατο πρωτοελληνικό φύλο. Ίσως απόγονοι των κατοίκων της Ατλαντίδος. Κατά τις αρχές του πεερασμένου αιώνος, οι Γεωργιανοί που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία, ανήρχοντο σε 55.000 άτομα…
ΟΙ ΙΣΑΥΡΟΙ (ΑΦΣΑΡΟΙ) – Η Ισαυρία είναι ορεινή χώρα της Μικράς Ασίας και βρίσκεται στα νότια της Λυκαονίας, στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς του Ταύρου, κοντά στις πύλες της Κιλικίας. Σήμερα, η περιοχή λέγεται Καραμανία. Οι Ίσαυροι, είναι πανάρχαιο πελασγικό φύλο. Ασχολούνται με τους ίππους και τα όπλα και είναι πολύ φιλόξενοι. Τον περασμένο αιώνα, ήσαν 225.000 ψυχές.
ΟΙ ΓΑΛΛΟΓΡΑΙΚΟΙ - Περί τα τέλη τού 2 ου π.Χ. αιώνος, εγκαθίστανται στην μεταξύ του Σαγγαρίου και του Άλυος χώρα, τα λείψανα της Γαλατικής φυλής των Τεκτοσάγων, οι οποίοι μετά την εισβολή τους στο Ευρωπαϊκό τμήμα της Ελλάδος εισβάλλουν στην Μικρά Ασία και υποχρεώνουν το βασίλειο της Περγάμου να τους πληρώνει βαρύ ετήσιο φόρο. Αντιμετωπίσθηκαν από δύο βασιλείς, που έμειναν στην Ιστορία, με τον τίτλο του Σωτήρος. Τον Άτταλο τον Α’ και τον Αντίοχο τον Α’. Οι Γαλάτες συνετρίβησαν. Όσοι απέμειναν, εγκατεστάθησαν στην περιοχή της Αγκύρας και εξελληνίσθησαν, αναμιχθέντες με το ντόπιο φρυγοελληνικό στοιχείο της χώρας. Σε αυτούς απευθύνθηκε – με Επιστολή του – ο Απόστολος Παύλος. Οι Βυζαντινοί δε, το τμήμα εκείνο της Φρυγίας στο οποίο εγκατεστάθησαν όσοι απέμειναν, το ονόμασαν Γαλλογραικία. Στην Άγκυρα εσώζοντο βυζαντινές εκκλησίες, οι οποίες κατεστράφησαν όμως το 1922. Οι Τούρκοι εξισλάμισαν τους κατοίκους και χρησιμοποίησαν τους Γαλλογραικούς στον κρατικό μηχανισμό τους! Εξακολουθούν να διατηρούν τις ιδιαίτερες παραδόσεις τους και τα έθιμά τους. Το 1904 αριθμούσαν 95.000 άτομα. Εκτός από την Άγκυρα, κατοικούν και στην περιοχή Κορνιάσπων (Υοσγάτη).
ΟΙ ΛΥΚΙΟΙ - Η Λυκία είναι η χερσόνησος της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, που βρίσκεται έναντι της νήσου Μεγίστης (Καστελλόριζο). Υπήρξε από τα πανάρχαια έτη τμήμα του Ελληνικού Έθνους και κατά την εποχή της ακμής της είχε περί τις 70 πόλεις. Κατά την βυζαντινή περίοδο ανήκε στο θέμα των Κιβυρραωτών. Σπουδαιότερες πόλεις της Λυκίας ήταν η Ξάνθος, αποικία Κρητών (νυν Γκιουνέκ), τα Πάταρα (νυν Γκελεμίς), τα Πίναρα, η Τλως (νυν Δουέρ), τα Μύρα, έδρα του μεγάλου ιεράρχου Αγίου Νικολάου (νυν Ντεμπρί), η Φάσηλις, η Μάκρη (εκ της οποίας η Νέα Μάκρη Αττικής) και αρκετές άλλες. Οι τουρκοφανείς Λύκιοι διατηρούν ήθη και έθιμα της προτέρας χριστιανικής λατρείας, ανήρχοντο δε κατά τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνος σε 95.000 άτομα.
ΟΙ ΓΕΖΙΤΕΣ - Η φυλή αυτή, αρχικώς λάτρευε τον Μίθρα, τον θεό του Ηλίου και κατοικούσε κοντά στην ανατολική όχθη της Κασπίας θαλάσσης. Πιέσθηκε από άλλους, μετανάστευσε νοτιώτερα και ήρθε σε επαφή με Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Το ιερό βιβλίο τους, η «Μουσσαφιρές», απαρτίζεται από δόγματα και πεποιθήσεις, που έχουν ληφθή και εκ των τριών αυτών θρησκειών. Το πνευματικό κέντρο τους, βρίσκεται στο Λαλάς του Ιράκ, οι δε Γεζίτες είναι διεσπαρμένοι στο Ιράκ, την Συρία και την Τουρκία. Κατά τον 18 ο αιώνα, ανήρχοντο συνολικώς σε 250.000 ψυχές. Στην Τουρκία, ζουν στο Κουρδιστάν, συγχέονται δε με τους «Κηζηλμπασήδες». Οι Γεζίτες είναι υπολείμματα αιρέσεως Χριστιανικής διότι όταν προσεύχονται δεν στρέφονται προς την Μέκκα, αλλά προς ανατολάς, κάνουν το σημείο του Σταυρού και εκτελούν τρεις γονυκλισίες. «Βαπτίζουν» τα παιδιά τους και πιστεύουν σε έναν θεό, αλλά ισχυρίζονται ότι εντός αυτού του θεού υπάρχει και δεύτερος που απαρτίζεται εκ του Ταβούς (Σατανάς), του Γεζίτ και του Σεΐχ Χαδή. Είναι ο μόνος μουσουλμανοφανής λαός, ο οποίος ΔΕΝ είναι ελληνικής καταγωγής.
ΟΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΕΣ - Η Καππαδοκία είναι μία εκτεταμένη χώρα της Μικράς Ασίας και υπήρξε επί σειρά αιώνων φρούριο και ακρόπολη του Ελληνισμού. Περιλαμβάνει την περιοχή από το κέντρο της εντός του Άλυος χώρας μέχρι του ποταμού Ευφράτου και προς νότον φθάνει μέχρι του Ταύρου και του Αντίταυρου, συμπεριλαμβανομένης και της πόλεως Νίγδης. Γνώρισε μεγάλη ακμή από του 3 ου μέχρι του 5 ου αιώνος, επεξετάθη δε μέχρι του Καυκάσου, της Κριμαίας, της Κολχίδος και της Συρίας. Με τον θάνατο του Μιθριδάτου, κατέστη ρωμαϊκή επαρχία. Εξ αυτής προέρχονται οι μεγαλύτεροι Πατέρες του Χριστιανισμού: Γρηγόριος ο Θαυματουργός ο Νεοκαισαρείας, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και Γρηγόριος ο Νύσσης αδελφός του Βασιλείου. Κυριώτερες πόλεις της Καππαδοκίας τώρα, που ήκμασαν κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ως κέντρα Ελληνισμού ήσαν η Καισάρεια, η Νεάπολις (Νεβ-Σεχήρ), η Νίγδη (έδρα της Μητροπόλεως Ικονίου), η Καρβάλη, η Σεβάστεια, το Ανδρονίκειον και το χωριό Προκόπιον. Οι μουσουλμανοφανείς πληθυσμοί στην Καππαδοκία – απόγονοι εξισλαμισθέντων Ορθοδόξων Χριστιανών – εσέβοντο το φυλασσόμενο σκήνωμα του Αγίου Γρηγορίου στην Καρβάλη μέχριτην ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923. Τότε, οι Έλληνες που έφυγαν, πήραν μαζί τους το λείψανό του, παρά το γεγονός ότι οι κάτοικοι του χωριού Νένεζι (παραφθορά της αρχαίας πόλεως Ναζιανζού) οι οποίοι παρέμειναν πίσω παρεκάλεσαν να τους το αφήσουν εκεί, για να προστατεύει το χωριό τους! (πηγή: λήμμα στην εγκυκλοπαίδεια του «ΗΛΙΟΥ» περί Ναζιανζού). Τουρκοφανείς Καππαδόκες είναι και οι Τροκμηνοί ή Τουρκομάνοι που κατοικούν σε περιοχές Τσερκέζων και Αφσάρων. Άλλοι, κατοικούν στην ορεινή περιοχή Καφίρ Καλά (Φρούριο των Απίστων). Τα ήθη, οι παραδόσεις, τα άσματα των τελευταίων (στα οποία περιλαμβάνονται μέχρι και θούρια Αλεξάνδρων (Ισκεντέρ) και Βασιλέων (Κηράλ), ανάμνηση των πολέμων του Ηρακλείου, μαρτυρούν ότι δεν προέρχονται από Τούρκους ή Τουρανούς, αλλά από ένα μεγάλο Έθνος που ανέδειξε μεγάλους στρατηλάτες Βασιλείς. Με ιδιαίτερο σεβασμό ψάλλουν τα κεφάλαια του Κορανίου, που αφορούν τον Μέγα Αλέξανδρο, τους πολέμους κατά των Περσών, τον Ηράκλειο, την Παναγία, τον Χριστό. Το 1904 αριθμούσαν 95.000 άτομα, η δε ονομασία τους Τουρκομάνοι, προέρχεται από τον νομαδικό ή ημινομαδικό τους βίο. Οι Τροκμηνοί, δεν προέρχονται από τους επήλυδες Γαλάτες. Είναι γηγενής πληθυσμός.
ΟΙ ΓΙΟΥΡΟΥΚΟΙ - Προέρχονται εξ Ελληνικών πληθυσμών αναμφισβητήτως και είναι οι απόγονοι των εικονοκλαστών Ελλήνων που απεσπάσθησαν από τους Ορθοδόξους Έλληνες κατά την εποχή της εικονομαχίας. Ανήκουν στην αίρεση των Αστάτων – η λέξη διεσώθη παρεφθαρμένη ως Απτάλ στην Τουρκική και σημαίνει τον περιπλανώμενο αιρετικό, τον άστατο – και είναι μία εκ των σημαντικωτέρων ομάδων μουσουλμανοφανών της Μικράς Ασίας! Διακρίνονται δε, για το άσβεστο μίσος που τρέφουν εναντίον των Τούρκων (βλ. Γ. Κλ. Σκαλιέρη «ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΙ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ»). Στο βιλαέτι Σμύρνης, οι Γιουρούκοι κατοικούσαν ανέκαθεν στο σαντζάκι Σμύρνης, στην επαρχία Περγάμου, στην επαρχία Κλανούδας (Κούλων), στην επαρχία Ακρασού (Ασμά ή Εσμέ), στην επαρχία Θυατείρων (Ακ Χισάρ), στα Σώκια, στη Λαοδίκεια (Ντενισλή), στη Μύνδο (Μεντές), στα Μύλασα Καρίας (Μυλάς) και στην περιοχή Γόρδων (Γιορδές). Στη Βιθυνία, οι Γιουρούκοι κατοικούν στη Μεσοθυνία (Αδά – Παζάρ), Τότταιο, Κύβελα (Γκέιμπε) και Κάλπη. Υπάρχουν και σε πολλές άλλες περιοχές, όπως στη Δαρδανίδα (Καλέι Σουλτανιέ), στις Πηγές (Πήγας), στη Νεανδρία (Εζινέ), στην Άσσο, στην Πιονία, στην Αττάλεια, στο Καριέ Ουτμούκ (την «κώμη κελαηδήματος των πτηνών», όπως λέγεται η αρχαία κώμη των Οιάνδων), ακόμη και κοντά στην Άγκυρα, στην Κασταμονή, στην Γάγγρα (Κάγκαρι) και στη Σινώπη. Συναντώνται στη Σεβάστεια, ως Τσεπνήδες, Τεκελήδες και Ταχτατζήδες. Επίσης, στην Κιλικία. Ακόμη και στην Αλεξανδρέττα, στα σύνορα με τη Συρία! Δεν μιλούσαν καλά την τουρκική κατά το παρελθόν. Στις αρχές του περασμένου αιώνος, ανήρχοντο σε 1.291.861 άτομα! Σήμερα, υπολογίζονται σε τετραπλασίους…
ΟΙ ΚΗΖΗΛΜΠΑΣΗΔΕΣ - Ένας από τους σημαντικώτερους μουσουλμανοφανείς λαούς της Μικράς Ασίας. Είναι απόγονοι των Παυλικιανών, Ελλήνων την καταγωγή, που εξεγέρθησαν υπό τον Χαρβέα και τον Χρυσόχειρα, κατά του Βυζαντίου και αφού συνετρίβησαν, κατέφυγαν στον εμίρη της Μελιτηνής, μέχρι που βρήκαν αργότερα την ευκαιρία επανόδου τους στα πάτρια εδάφη. Αυτο – ονομάζοντο Έλληνες Χριστιανοί, ενώ τους Ορθοδόξους τους αποκαλούσαν Ρωμαίους (Ρωμηούς). Πυκνοί οικισμοί τους συναντώνται στη Σεβάστεια. Το όνομά τους, προέρχεται από τον Ερυθρό ποταμό (Κηζήλ Ιρμάκ). Στα 1904, ανήρχοντο σε 384.834 άτομα.
ΠΙΣΙΔΕΣ – ΛΥΚΑΟΝΕΣ – ΠΑΜΦΥΛΟΙ και ΒΙΘΥΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΦΑΝΕΙΣ - Η Πισιδία είναι ορεινή χώρα της κεντροδυτικής Μκράς Ασίας με κυρώτερα κέντρα την Σπάρτη (Ισπάρτα) και το Πολύδωρον (Μπουρδούρ). Πανάρχαιο πελασγικό – ελληνικό – φύλο οι Πισίδες, λαός τραχύς και ορεισίβιος. Το 1904, ήταν 85.000 περίπου. Οι Λυκάονες, κατέχουν το κέντρο της Μικράς Ασίας και κυριώτερη πόλη τους είναι το Ικόνιο. Πανάρχαιο ελληνικό φύλο, όπως και οι Πισίδες. Το 1904, 70.040 άτομα. Η Παμφυλία, βρέχεται από τον κόλπο της Ατταλείας. Οι Έλληνες εκεί και στην Πέργη, ήταν 90.000 άτομα στις αρχές του 20 ου αιώνος. Οι Βιθυνοί τώρα, προήρχοντο από την Βόρειο Ελλάδα και είναι άγνωστο πότε βρέθηκαν στη Μικρά Ασία. Ήταν πάντως από τους τελευταίους Έλληνες που εξισλαμίσθηκαν βιαίως. Προύσα, Κίος, Ελενόπολις, Μουδανιά, Νίκαια, Νικομήδεια, Χαλκηδών, λαμπρά κέντρα του Ελληνισμού της Βιθυνίας. Παρά τις διώξεις τους, μέχρι τις αρχές του περασμένου αιώνος 200.000 περίπου Βιθυνών διατηρούσαν σημαντικά στοιχεία της προτέρας χριστιανικής πίστεώς τους, ακόμη και ποιητικά στοιχεία (τραγούδια) χαρακτηριστικές αποδείξεις της ελληνικής καταγωγής τους.
ΖΕΪΜΠΕΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΜΑΚΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ - Οι Ζεϊμπέκοι είναι εξισλαμισμένοι Θράκες που χρησιμοποιήθηκαν από τους Τούρκους για τις στρατιωτικές ανάγκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατοικούν στο Αϊδίνιο στα όρη του Τμώλου (Μποζ Νταγ) και της Μεσογίδος (Κεστενέ Νταγ). Ανήρχοντο σε 40.000 το έτος 1904. Η ονομασία Ζεϊμπέκοι προέρχεται από το Ζευς και βεκκός που στην φρυγοελληνική διάλεκτο σημαίνει ψωμί. Οι Πομάκοι, προέρχονται κι αυτοί από τη Θράκη. Είναι ευρέως γνωστά τα περί της Ελληνικής καταγωγής τους. Στη Μικρά Ασία, ανήρχοντο σε 85.823 ψυχές τον περασμένο αιώνα.
ΟΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΛΑΜΨΑΚΟΥ - Χαρακτηριστική περίπτωση κρυπτοχριστιανών της Μικράς Ασίας. Η Λάμψακος βρίσκεται επί της ακτής της Προποντίδος. Η Νέα Λάμψακος, στον νότιο Ευβοϊκό κόλπο. Στην Λάμψακο έζησαν την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου ο Όσιος Παρθένιος από την Μελιτούπολη, ο οποίος ανεδείχθη σε περίφημο Επίσκοπο. Η μνήμη του εορτάζεται την 7η Φεβρουαρίου. Το ιερό λείψανό του, ετάφη στον Ναό του Παντοκράτορος, τον οποίο έκτισε ο ίδιος. Πρόσφυγες από εκεί, στην περιοχή της Χαλκίδος, έλεγαν ότι πολλοί άρρωστοι επεσκέπτοντο τον τάφο του, τοποθετούσαν τα ενδύματά τους πάνω του και επέστρεφαν υγιείς στις εστίες τους. Έλεγαν μάλιστα για κάποια κρυπτοχριστιανή, η οποία άναβε την κανδήλα του Οσίου. Οι «Τούρκοι» της περιοχής τρέφουν μεγάλο σεβασμό προς τον Όσιο Παρθένιο, για αυτό και συνεχίζουν να θεραπεύονται ασθενείς από αυτόν, ακόμη και σήμερα! Τον αποκαλούν «Σαρί Μπαμπά» (Κίτρινο Πατέρα) εξ αιτίας της ωχρής μορφής που παρουσιάζει η απεικόνισή του.
Δικαιώθηκε η έρευνά μας για τις Μειονότητες στην Τουρκία : Μόνο το 19% των πολιτών αισθάνονται Τούρκοι, σύμφωνα με έρευνα τής Εβραϊκής Ραββινείας!!!..
Το θέμα, το... «ψάχνουν» κι οι Εβραίοι !!..
Άγκυρα, Τουρκία 30/09/2009 15:13 (ΑΠΕ-ΜΠΕ του ανταποκριτή μας Α. Αμπατζή)
Τουρκία - Ερευνα σχετικά με τις διαφορετικές "ταυτότητες" στη χώρα
Ενδείξεις για αρνητική αντιμετώπιση των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων από την πλειοψηφία του τουρκικού λαού περιλαμβάνει έρευνα σχετικά με τις διαφορετικές "ταυτότητες" στην Τουρκία που πραγματοποίησε σε όλη τη χώρα το "ίδρυμα εβραϊκής ραββινείας" τής περιοχής Πέρα στην Κωνσταντινούπολη.
Η έρευνα έγινε με βάση δείγμα 1.108 ατόμων.
Οι απαντήσεις που δόθηκαν στην ερώτηση για τον αυτοπροσδιορισμό έχουν ως εξής: πολίτης της Τουρκίας 51%, μουσουλμάνος 19%, Τούρκος 19%, Κούρδος 2%, αλεβής 2%.
Οι όροι Ελληνας, εβραίος, Αρμένιος αφορούν τις μη μουσουλμανικές μειονότητες στην Τουρκία, δηλαδή πολίτες της Τουρκίας.
Η εικόνα που προκύπτει από τις απαντήσεις στην ερώτηση "ποιοι από τους παρακάτω υπάρχουν στο περιβάλλον σας", είναι η εξής: Κούρδοι 64%, αλεβίδες 53%, άθεοι 14%, Αρμένιοι 10%, Ελληνες 8%, εβραίοι 7%.
Ωστόσο, η μεγάλη πλειοψηφία δεν γνωρίζει τίποτα για τους διαφορετικούς. Οι Τούρκοι δεν έχουν γνώσεις για εβραίους (76%), Ελληνες (74%), Αρμένιους (74%), άθεους (73%), αλεβίδες (40%), Κούρδους (30%).
Παρ' όλα αυτά, όμως, οι ερωτηθέντες δηλώνουν ότι δεν θα ήθελαν για γείτονα άθεους (57%), εβραίους (42%), χριστιανούς (35%), ξένους που προέρχονται από ξένες χώρες (18%), Τούρκους μουσουλμάνους από διαφορετική αίρεση (13%).
Ως προς την "πίστη προς το τουρκικό κράτος" οι ερωτηθέντες δήλωσαν τα εξής: αλεβίδες 54%, Κούρδοι 38%, άθεοι 20%, Ελληνες 16%, Αρμένιοι 15%, εβραίοι 15%.
Η πλειοψηφία θεωρεί ότι θα προκαλούσε ενόχληση αν τα μέλη μη μουσουλμανικών μειονοτήτων εργάζονται σε χώρους όπως η ΜΙΤ (υπηρεσία πληροφοριών) 57%, δικαιοσύνη 55%, ασφάλεια 55%, ένοπλες δυνάμεις 55%, υψηλές θέσεις στα πολιτικά κόμματα 51%, δήμοι 46%, επιστημονικά ιδρύματα 44%, υγεία 44%.
Κληθέντες να βαθμολογήσουν από το 0 έως το 10 τους μουσουλμάνους, τους εβραίους και τους χριστιανούς ως προς το αν είναι έμπιστοι, εργατικοί και με σεβασμό προς τον άνθρωπο, οι ερωτηθέντες απάντησαν ως εξής:
-έμπιστοι: μουσουλμάνοι 7,5 -εβραίοι 3,6 -χριστιανοί 3,9
-εργατικοί: μουσουλμάνοι 6,7- εβραίοι 6,8 - χριστιανοί 6,4
-με σεβασμό προς τον άνθρωπο: μουσουλμάνοι 7,6 - εβραίοι 4,7 - χριστιανοί 5,1
Τέλος, από τις απαντήσεις που δόθηκαν σχετικά με τη συμβολή των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων σε διάφορους τομείς, προέκυψε η εξής εικόνα: εμπόριο-επιχειρήσεις 68%, τέχνες-αθλητισμός 64%, επιστήμη-παιδεία 59%, πολιτική 42%.
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΑΥΤΟ; ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ , ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΡΒΙΣΕΣ , ΕΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ !!! ΓΕΜΑΤΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ...
Να βλέπουμε λίγο και «τα τού οίκου μας» κύριε Νταβούτογλου, έτσι;
Ελληνικές ρίζες (!) έχουν οι Μεβλεβήδες και οι Μπεκτασήδες σας, οι Δερβίσες σας δηλαδή…
Ασχοληθήκαμε ήδη συστηματικώς με μία πλειάδα μουσουλμανοφανών λαών τής Τουρκίας: Λαζοί, Μεσοχαλδηνοί, Σαύννοι, Κόλχοι, Αβασγοί, Γιουρούκοι, Κιρκάσιοι, Ίβηρες, Ίσαυροι, Γαλλογραικοί, Λύκιοι, Γεζίτες, Καππαδόκες, Κηζηλμπασήδες, Πισίδες, Λυκάονες, Πάμφυλοι, Βιθυνοί τουρκοφανείς, Ζεϊμπέκοι, Πομάκοι τής Μικράς Ασίας, κρυπτοχριστιανοί της Λαμψάκου… Εξ όλων αυτών, ΜΟΝΟΝ οι Γεζίτες είναι ΜΗ Ελληνικής καταγωγής!
Έχετε ακούσει για τους Δερβίσες; Αυτοί, υπήρξαν παραφυάς του Ελληνικού χριστιανικού τάγματος των Ικετών Μοναχών. Είναι απόγονοι Νεστοριανών Ελλήνων και άλλων αιρετικών Ελλήνων, επίσης. Το τάγμα των Μεβλεβήδων και το τάγμα των Μπεκτασήδων.
Ο Μεβλανά Τζελαλεδδίν Ρουμ, υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών τού τάγματος των Μεβλεβήδων. Περί του Τζελαλεδδίν Ρουμ, δεν είναι γνωστό τίποτε, αλλά είναι βέβαιον ότι η μητέρα του ως και η σύζυγός του, η κυρά – Κατούν, ήσαν Ελληνίδες. Ο Τζελαλεδδίν, μετά τις ήττες των Ελληνικών στρατευμάτων, απέτρεψε απειληθείσα σφαγή Χριστιανών ως εξής: «Κατά τινα Παρασκευήν, ευθύς ως έμαθε την μελετωμένην σφαγήν, μετέβη εις τέμενος (τζαμίον) εν ώ θα ετέλει το προσκύνημα αυτού ο Ηγεμών τής χώρας. Τού Ηγεμόνος ελθόντος και συγκεντρωθέντος πλήθους πιστών, ο πατήρ τού Τζελαλεδδίν ονομαζόμενος Μπεχαρεδδίν, απευθυνόμενος προς την ομήγυριν ηρώτησεν: «Ο Θεός είναι Κύριος όλων ή μόνον των μουσουλμάνων;» Οι παριστάμενοι με μια φωνή απήντησαν: «Κύριος όλων». Τότε ο Μπεχαρεδδίν, στρεφόμενος προς τον Ηγεμόνα, είπε: «Εν τίνι δικαιώματι άρα απεφασίσατε την εξολόθρευσιν των ΜΗ μουσουλμάνων;» Και απετράπη μεν η σφαγή, αλλ’ ηναγκάσθη να φύγη ο Μπεχαρεδδίν, ίνα μη φονευθή υπό τού εξαγριωθέντος Ηγεμόνος. Τόσιν δύναμιν και συμπάθειαν απέκτησεν ο Τζελαλεδδίν εν τω Βασιλείω τού Ικονίου ή των Ελλήνων (Ρουμ), ώστε, ότε ο Σελτζούκος Σουλτάνος Αλαεδδίν Γ’, άτεκνος, απεφάσισε να εκλέξη και υποδείξη προ του θανάτου αυτού τον Διάδοχον τού Θρόνου, οι μεγιστάνες και ο λαός εξ Ελλήνων συγκροτούμενος, εκηρύχθησαν υπέρ τού Τζελαλεδδίν και αυτόν εζήτησαν ως διάδοχον. Αλλ’ ο Σουλτάνος εξέλεξε και υπέδειξε τον Τούρκον φύλαρχον Ερτογρούλ, όστις απέθανε προ τού Σουλτάνου (!) Αλαεδδίν…». (Γεωργίου Κλ. Σκαλιέρη, Λαοί και Φυλαί της Μικράς Ασίας σ. 137-138).
Ο Μεβλανά – Τζελαλεδδίν είχε αρκετές γνώσεις τής Ελληνικής και στο ποίημά του «Μπουγιούκ ντιβάν» (στην περσική γλώσσα) στο στοιχείο «Σιν» χρησιμοποίησε ελληνικές λέξεις. Απέδιδε υψηλότερη θέση στον «εν Αγίοις Προφήτην Ιησούν» από την απλή θέση τού προφήτου. Κοινή παράδοση – Ελληνική και Τουρκική – που διασώζεται, βεβαιοί ότι οι Μεβλεβήδες είχαν φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες Μοναχούς Χριστιανικής Μονής που ευρίσκετο κοντά στο Μουσουλμανικό Μοναστήρι του Ικονίου!..
Το άλλο τάγμα των Δερβισών, είναι το τάγμα των Μπεκτασήδων. Πρόκειται για την εξέλιξη τής χριστιανικής αιρέσεως των Ευνομιανών (τουρκ. Μπεκτάς = εύνομος, ίσος). Αυτοί, όπως και οι Μεβλεβήδες, είχαν εξαπλωθή στην Κεντρική Μικρά Ασία – την Λυκαονία (Ικόνιο), Γαλλογραικία (Άγκυρα), Πισιδία – και όπως οι Μεβλεβήδες, υπήρξαν φιλικοί προς τους Ορθοδόξους Έλληνες. Στον δήμο των Οχρών (Χατζή Μπεκτάς) ο εκεί τεκές των Μπεκτασήδων ελέγετο ότι ήταν πριν, το αρχαιότατο Μοναστήρι τού Αγίου Χαραλάμπους, ο οποίος κατά τους ντόπιους Ορθοδόξους ήταν το ένα και το αυτό πρόσωπο, με ιδρυτή τού Τάγματος των Δερβισών, Χατζή Μπεκτάς. Οι Μπεκτασήδες εξηγέρθησαν επανειλημμένως κατά των Οθωμανών. Το 1361 εστασίασαν με τους Αχήδες (Σπαχήδες, απογόνους των γηγενών ευπατριδών γαιοκτημόνων, των Ιππέων) καθώς και τα έτη 1607, 1622 και 1651.
Το «θηρίον τής Ηπείρου», ο Αλή Πασάς Τεπελενλής υπήρξε γόνος Δερβίσηδων και υπεστήριξε την εξάπλωση τού Μπεκτασικού Τάγματος. Είναι γνωστός ο σεβασμός που έτρεφε προς τον Εθναπόστολο τού Ελληνισμού, τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον οποίο εφιλοξένησε στην οικία του στο Τεπελένι και εφόνευσε πολλούς για τον απαγχονισμό τού πατρο-Κοσμά τον οποίο – ο Αλή, και αυτό είναι το παράδοξο – ανεκήρυξε Άγιο! Ο Αλή Πασάς έδωσε διαταγή να συλλεγούν τα λείψανα τού ιερομάρτυρος αυτού τού Χριστιανισμού, και τα δώρησε σε Μοναστήρι, το οποίο ιδρύθηκε με δικές του δαπάνες!
Οι Δερβίσες, όπως προαναφέραμε, εξηγέρθησαν επανειλμμένως κατά τής Οθωμανικής κυριαρχίας εν συνεννοήσει και συνεργασία πάντοτε με τους Έλληνες Χριστιανούς Ορθοδόξους. Σπουδαιότατη ήταν η εξέγερση που έγινε κατά τον ΙΕ’ αιώνα, γνωστή υπό το όνομα «Στάσις τού Δεδέ – Σουλτάν», ο οποίος σταυρώθηκε στην Έφεσσο, αφού προηγουμένως είχε κατασταλή η εξέγερση. Άλλη εξέγερση των Δερβισών σημειώθηκε κατά τον ΙΖ’ αιώνα αλλά κι αυτή κατεστάλη μετά από μακρούς αγώνες. Επίσης, εξηγέρθησαν οι Δερβίσες κατά την περίοδο τής βασιλείας τού Αβδούλ Χαμίτ, αφού αντέδρασαν κατά τού Κομιτάτου «Ένωσις και Πρόοδος» το 1909 στην κωνσταντινούπολη και το 1910-1911 στο Ικόνιο και στην Άγκυρα. Αντιστάθηκαν επίσης κατά των Κεμαλικών οι οποίοι θεωρούσαν την Λυκαονία χώρα εχθρική προς τον τουρκισμό και προέβησαν στην κατάργηση των Δερβισικών Ταγμάτων. Οι Δερβίσες, όπως έγραψε ο Χαμδή Βέης, Γενικός Διευθυντής τού Αυτοκρατορικού Μουσείου τής Κωνσταντινουπόλεως (1837) είναι μοναχοί, που εμπνέονται από την διδασκαλία τού Χριστού, από την οποία εμπνέονται και οι Χριστιανοί Μοναχοί, κήρυκες τού δόγματος τής αγάπης.
Να συμπληρώσουμε τέλος, ότι στις πόλεις Αλατζά και Μαμασό τής Καππαδοκίας, εκ τής οποίας κατάγεται ο Άγιος Μάμας, βρέθηκαν Εκκλησίες που εχρησιμοποιούντο και από τους Χριστιανούς και από τους μουσουλμάνους, για θρησκευτικούς σκοπούς. Ακόμη κι ο τεκές τού Νασρεντίν ή Νουσρεντίν στα Ζήλα (Ζήλε) τού Πόντου, ήταν τόπος προσκυνήματος των Ορθοδόξων, οι οποίοι πίστευαν ότι ήταν ο τάφος των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων της Σεβαστείας! Ελέγετο Κηρκλάρ Τεκές (τεκές των 40) και ήταν παλαιός Χριστιανικός Ναός με το ίδιο όνομα…
ΘΑ ΔΙΑΜΕΛΙΣΘΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ , ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΥΧΟ - ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ - ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ , ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙ !!
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
Την 1η Μαΐου 1920, ο Μουσταφά Κεμάλ, που σύντομα έγινε ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας, εκφώνησε έναν πολύ σημαντικό λόγο στο Κοινοβούλιο της Άγκυρας.
"Οι άνθρωποι από τους οποίους απαρτίζεται αυτή η ανώτατη συνέλευση δεν είναι μόνο Τούρκοι" είπε. "Είναι επίσης Κιρκάσσιοι, Κούρδοι, Λάζοι. Είναι όλοι διαφορετικά στοιχεία του Ισλάμ. Σέβονται όλοι όλους και του καθενός την εθνικότητα, τα κοινωνικά και γεωγραφικά δικαιώματα".
Πηγή αυτού τού μέρους: http://kostasxan.blogspot.com/
Αυτή ήταν η εποχή του πολέμου για την απελευθέρωση της Τουρκίας (1919-1922). Σαν ηγέτης αυτής της εθνικής προσπάθειας να σωθεί η πατρίδα από τους Ευρωπαίους εισβολείς, ο Μουσταφά Κεμάλ χρησιμοποίησε την ρητορεία σε όλα "τα στοιχεία του Ισλάμ" στην Ασία (Οι μη-μουσουλμάνοι, οι Αρμένιοι εκδιώχθηκαν τραγικά το 1915).
Η Δημοκρατία που τελείωσε την ειρήνη
Στην πραγματικότητα ο Κεμάλ, σαν προσωπικότητα δεν ήταν και ο μεγαλύτερος οπαδός του Ισλάμ, και πίστευε στον Τουρκικό εθνικισμό περισσότερο από ότι σε ένα πλουραλιστικό κράτος απαρτιζόμενο από πολλές εθνικότητες. Όμως η τότε εποχή δεν ήταν η κατάλληλη για να έκφραση τέτοιου είδους απόψεις.
Έτσι, κατά την διάρκεια των επόμενων δυο ετών, συνέχισε να μιλάει για "αδελφοσύνη" όλων των Μουσουλμανικών λαών και ειδικότερα των Τούρκων και των Κούρδων οι δύο μεγαλύτερες ομάδες της Ανατολίας. Οι περισσότεροι Κούρδοι πίστεψαν αυτό το μήνυμα και υποστήριξαν αυτό το πόλεμο για την Απελευθέρωση.
Όταν ο πόλεμος κερδήθηκε, η ρητορική του Κεμάλ άλλαξε αμέσως. Όταν ανακοίνωσε τον σχηματισμό της Τουρκικής Δημοκρατίας τον Οκτώβριο του 1923, είχε σταματήσει να μιλάει για "στοιχεία του Ισλάμ που σέβονται το ένα το άλλο" αλλά μόνο για Τουρκικό Έθνος. "Το Σύνταγμα που συνέταξε τον επόμενο χρόνο πήγε ένα βήμα παρακάτω "Ο πληθυσμός της Τουρκίας" ανακοίνωσε είναι όλοι Τούρκοι ανεξαρτήτως της θρησκείας τους και της εθνικότητας τους".
Την ίδια χρονιά, ο Κεμάλ κατήργησε το Χαλιφάτο και απαγόρευσε όλα τα Ισλαμικά σχολεία και τα δυο ιδιαίτερα δημοφιλή στους συντηρητικούς θρησκευτικούς κύκλους των Κούρδων της Νοτιοανατολικής Ανατολίας.
Η αντίδραση ήρθε στις αρχές του 1925, όταν ξέσπασε μια Κουρδική επανάσταση οδηγούμενη απο έναν Ισλαμιστή σεΐχη. Σαν απάντηση η Κεμαλική κυβέρνηση όχι μόνο την κατέστειλε με βαναυσότητα αλλά καθιέρωσε στρατιωτικό νόμο σε όλη τη χώρα, κλείνοντας όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμα και τους μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Αυτή η τυραννική πολιτική οδήγησε σε άλλη μία Κουρδική επανάσταση η οποία για άλλη μια φορά κατεστάλθηκε με πολύ βαναυσότητα. Γι αυτή που ξέσπασε στο Ντερσίμ το 1937 η πόλη βομβαρδίστηκε από την πολεμική αεροπορία.
Ένας από τους πιλότους των βομβαρδιστικών ήταν η Sabiha Gökçen, η υιοθετημένη κόρη του Μουσταφά Κεμάλ, της οποίας το όνομα πρόσφατα δόθηκε στο δεύτερο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης (Το πρώτο φυσικά πήρε το όνομα του πατέρα της που πήρε το παρατσούκλι Αττατούρκ, "ο πατέρας όλων των Τούρκων", το 1934.)
Κατά την διάρκεια των καταστολών των Κουρδικών επαναστάσεων, ο Αττατούρκ ξεκίνησε την πολιτική του "εκτουρκισμού". Μέσω της παιδείας της προπαγάνδας, οι Κούρδοι έπρεπε να πειστούν ότι ήταν Τούρκοι που δυστυχώς είχαν ξεχάσει την ταυτότητά τους. Το Diyarbakır είναι το σπίτι των καθαρών τουρκικών φύλλων Oğuz Turk (της Κεντρικής Ασίας)", είπε ο Αττατούρκ το 1932. "Είμαστε όλοι παιδιά αυτού του σπιτιού. Το έδαφος του Τούρκου είναι μεγάλο και μόνο αυτός είναι σπουδαίος στην γη". Πρόσθετε. "Οι Τούρκοι χωράνε παντού. Και το πρόσωπο του Τούρκου διαφωτίζει κάθε γωνία".
Αυτή η λατρεία των για εκτουρκισμό ήταν η λύση των Κεμαλιστών στο Κουρδικό πρόβλημα. Εάν το κράτος σεβόταν τον εκτουρκισμό αρκετά έλεγε ο συλλογισμός τους η και την ίδια στιγμή απαγόρευε όλες τις Κουρδικές εκφράσεις, το "πρόβλημα" θα λυνόταν.
Από το κράτος στην κοινωνία
Αυτή ήταν η θεμελιώδης ατέλεια της Τουρκικής Δημοκρατίας: Η πεποίθηση ότι το κράτος είχε το δικαίωμα, και την δύναμη να μεταλλάξει την κοινωνία στην θέλησή της.
Το κράτος απλά είπε: "Αφήστε να μην υπάρχουν Κούρδοι". Και ήλπισε ότι όλοι θα έβλεπαν αυτό το επίσημο δόγμα και θα το θεωρούσαν σωστό.
Προσωπικά, αντιτίθεμαι σε αυτό το σχέδιο για φιλοσοφικούς λόγους. Πιστεύω ότι η κοινωνία και τα άτομα την οποία απαρτίζουν, προηγούνται του κράτους. Έτσι το κράτος θα πρέπει να κατασκευαστεί σύμφωνα με τις φιλοδοξίες της κοινωνίας – όχι το ανάποδο.
Αλλά ακόμα και αυτοί οι Τούρκοι που δεν έχουν τέτοια φιλοσοφικές αντιρρήσεις στα κρατικά δικαιώματα να μετασχηματιστεί η κοινωνία τουλάχιστον τώρα αποδέχονται ότι στερούνται τη δύναμη να το πραγματοποιήσουν. Παρά ταύτα οι Κεμαλιστές τώρα συνειδητοποιούν ότι οι Κούρδοι δεν μπορούν να "εκπαιδευτούν" παραπάνω ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι είναι στην πραγματικότητα "καθαρά Τουρκικά φύλα".
Τώρα τι κάνουμε;
Η λογική απάντηση είναι να επιλυθεί το θεμελιώδες πρόβλημα σχεδιασμού της Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια να φτιάξουμε ένα δημοκρατικό κράτος το οποίο θα σέβεται την πολλαπλότητα της κοινωνίας αντί να ενός αυταρχικού το οποίο θα επιβάλλει επίσημες ταυτότητες και ιδεολογίες.
Αυτό λένε και οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι που επιζητούν μια "δεύτερη Δημοκρατία" και υποστηρίζουν όλο αυτό το καιρό.Και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ΑΚΡ παρά τα όποια λάθη του και παραλείψεις έχει λάβει τα πιο θαρραλέα μέτρα προς αυτό τον εκδημοκρατισμό από το 2002.
Παρά ταύτα αντιμετωπίζουμε δυο μεγάλα εμπόδια:
Πρώτον, πολλοί Τούρκοι είναι παθιασμένα αφιερωμένοι στη συντήρηση αυτού του λάθους, το οποίο έχει γίνει κομμάτι της εθνικής κοσμικής θρησκείας τους. Αντιστέκονται με όλα τα μέσα σε όποια αλλαγή.
Δεύτερον, μερικοί Κούρδοι έχουν γίνει τόσο εθνικιστές τώρα που μπορεί να μην είναι δυνατόν να κερδηθούν τώρα πια με δημοκρατικές διαδικασίες. Η δυσαρέσκειά τους για την Τουρκία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να συμφιλιωθούν.
Το ελάττωμα της Δημοκρατίας, με άλλα λόγια, έχει δημιουργήσει μια ελαττωματική κοινωνία επίσης.
Γι αυτό το λόγο δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος για το μέλλον σε σχέση με αυτό το θέμα.
HURRIET - Mustafa AKYOL
Το γνωρίζατε αυτό; Ο Α/ΓΕΣ Αντ/γος Φραγκούλης Φράγκος , απέκτησε διδακτορικό στην Γεωπολιτική ! Τι πραγματεύεται η τρίτομη (!) διατριβή του νομίζετε;
ΤΙΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ !!!
Η διατριβή του, διήρκησε έξι (!) ολόκληρα έτη και ολοκληρώθηκε προσφάτως, τον χειμώνα τού 2009. Πρόκειται δε, περί μίας παντελώς πρωτοτύπου εργασίας, υψίστης Εθνικής σπουδαιότητος. Μόνον ο Σάββας Καλεντερίδης έχει γράψει ένα μικρό βιβλιαράκι για το ίδιο θέμα στην Ελλάδα. Κι αυτό, εν έτει 2003. Είναι των εκδόσεων "Infognomon", υπό τον τίτλο «Μειονότητες - οι μειονότητες στην Τουρκία». Ένα άλλο, σπανιώτατο βιβλιαράκι (το οποίο κυκλοφόρησε το έτος 1992) από τις εκδόσεις «Ελεύθερη Σκέψις», ήταν η ανατύπωση μιάς διαλέξεως προ εννέα δεκαετιών !!!..
Αναφερόμαστε βεβαίως, στην υπερπολύτιμη διάλεξη υπό τον τίτλο «Περί Μικράς Ασίας και των εν αυτή Κρυπτοχριστιανών», η οποία έλαβε χώρα στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός», στις 4 Μαρτίου τού έτους 1921. Ομιλητής, ήταν ο τότε αντιπρόεδρος τού Μικρασιατικού Συλλόγου «Ανατολή», ο εκ Σμύρνης ιατρός, Κωνσταντίνος Γ. Λαμέρας.
Με πολλή υπερηφάνεια, σάς υπενθυμίζουμε ότι, το ιστολόγιό μας, η «Εσχάτη Γραμμή Ανασχέσεως», προέβη σε αρκετές αναρτήσεις γύρω από το επίμαχο θέμα, προ μηνών ! Αγνοώντας ασφαλώς, πως ο Α/ΓΕΣ, ησχολείτο από ετών - τόσο σοβαρώς - με το ίδιο ακριβώς θέμα!
ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΟ ΚΑΙ
ΦΙΛΟΪΣΡΑΗΛΙΝΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΙΩΑΝΝΗ
ΜΑΖΗ Ο Α/ΓΕΣ ΑΝΤ/ΓΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ !!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου