Οι προφητείες εκπληρώθηκαν. Η πρώην υπερδύναμη προσβλήθηκε από τη «νόσο» των αυτοκρατοριών και τώρα κινδυνεύει με «θάνατο» το σύνολο του χριστιανισμού.
Βλέποντας τον Πρόεδρο Ομπάμα να ανακοινώνει τον φετινό κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, αισθανθήκαμε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ιμπεριαλιστική δύναμη, η οποία να μας προκαλεί τον οίκτο, πρώτη φορά βλέπουμε. Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα. 1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται το φετινό έλλειμμά τους και το εξωτερικό τους χρέος έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Πιάνει νούμερα, τα οποία ελάχιστες δεκαετίες πριν τα γνώριζαν μόνον οι μαθηματικοί και οι αστροφυσικοί. Δεν τα "χωράνε" οι ηλεκτρονικοί πίνακες και αναγκάζονται να προσθέτουν επιπλέον στοιχεία πάνω σ' αυτούς.
Περίπου δεκατρία τρισεκατομμύρια δολάρια "χρωστάνε" οι ΗΠΑ. 13.000.000.000.000 δολάρια —για να δει ο αναγνώστης το νούμερο σε όλο του το μεγαλειώδες αριθμητικό "πλάτος"—. Ένα χρέος, το οποίο αυξάνεται από τον Σεπτέμβρη του 2007 με τον ιλιγγιώδη ρυθμό των 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων την ΗΜΕΡΑ. Με τον ρυθμό των 120 δισεκατομμυρίων τον ΜΗΝΑ. Με τον ρυθμό των 1,440,000,000,000 δολαρίων τον ΧΡΟΝΟ. Το ελάχιστο τόσα, είτε επιχειρήσει ο Ομπάμα να δώσει σάρκα και οστά στα κοινωνικά του "οράματα" είτε όχι.
Οι ιμπεριαλιστές είναι σε χειρότερη κατάσταση ακόμα και από τα θύματά τους. Αυτοί, οι οποίοι υποτίθεται ότι λεηλατούν τα κράτη ολόκληρου του Πλανήτη, δείχνουν να κάθονται σε μια "καμένη" απ' όλες τις απόψεις γη. Με πληθυσμό 307.212.123, προκύπτει ότι ο μέσος Αμερικανός "ιμπεριαλιστής" πολίτης χρωστά 42.316 δολάρια. Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς σημαίνει αυτό, θα πρέπει να έχει ένα μέτρο σύγκρισης. Ο "πλούσιος" υπήκοος της "άρχουσας" δύναμης του Πλανήτη "χρωστάει" τα διπλάσια σχεδόν από τους "φτωχούς" Έλληνες της "χρεοκοπημένης" Ελλάδας. Τέτοια αξιολύπητη "αυτοκρατορία" δεν έχει ξαναδεί η ανθρώπινη ιστορία. Με μια ανεργία να καλπάζει πάνω από το 10%, η κατάσταση διαρκώς θα επιβαρύνεται, γιατί απλούστατα το κράτος θα πρέπει να χρηματοδοτήσει την κοινωνική "ειρήνη".
Στην πραγματικότητα θα πρέπει να "αγοράσει" την κοινωνική "ειρήνη", γιατί απλούστατα στις ΗΠΑ δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κοινωνικό κράτος. Οι Αμερικανοί μέχρι τώρα βασίζονταν στο γεγονός ότι είναι πολύ πλούσιοι ως άτομα, για να έχουν ανάγκη το κοινωνικό κράτος. Στη χώρα τους ήταν όλα τεράστια, για ν' ασχοληθούν με τις "μιζέριες", που απασχολούσαν τους "στριμωγμένους" στη μικρή Ευρώπη Ευρωπαίους. Στη χώρα τους ήταν όλα πολύ πλούσια, για να έχουν τις ανασφάλειες των φτωχών. Πίστευαν ότι πάντα θα είχαν τα ιδιωτικά χρήματα, για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής τους. Σήμερα —και μπροστά στην τεράστια οικονομική κρίση— φαίνονται αδύναμοι ν' αντιμετωπίσουν το παραμικρό. Όταν δεν πεθαίνουν στους δρόμους από έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, έχουν αρχίζει να ζουν σε σκηνές όπως οι αυτόχθονες Αμερικανοί, που συνάντησε ο Κολόμβος.
Τι έγινε όμως και φτάσανε σ' αυτό το σημείο; Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη —όπως θα έλεγε και ένας γιατρός— ή ο "ασθενής" θα "καταλήξει"; Ο σοφός λαός έχει έναν ανεπανάληπτο τρόπο να εξηγεί με τον πιο απλό τρόπο ακόμα και τα πιο περίπλοκα πράγματα. Αυτός ο τρόπος εκφράζεται συνήθως μέσα από τις παροιμίες του. Στην περίπτωση των Αμερικανών υπάρχει μια ελληνική παροιμία, που μπορεί να περιγράψει άριστα το πάθημά τους …"Όποιος τη νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί". Όποιος αναζητά το μεγάλο κέρδος μέσα από τη συνεργασία του με τους "σκοτεινούς" Εβραίους, στα "σκατά" των χρεών θα βρεθεί. Στο τέλος …όχι κέρδος δεν θα έχει, αλλά δεν θα κατορθώσει να σώσει ούτε την προηγούμενη περιουσία του. Οι Αμερικανοί αυτό ακριβώς έπαθαν. Ήταν άπειροι και αφελείς και την "πάτησαν" από τους Εβραίους. Συνεργάστηκαν μ' αυτούς με την ελπίδα να λεηλατήσουν τον κόσμο και βρέθηκαν στο τέλος να είναι τα μεγαλύτερα θύματα του κόσμου.
Δεν σκέφτηκαν το πιο απλό πράγμα. Εφόσον δεν ήξεραν, γιατί δεν ρώταγαν αυτούς που γνώριζαν; Γιατί δεν ρώταγαν τους Ευρωπαίους για τους Εβραίους; Γιατί δεν ρώταγαν οι άπειροι τους έμπειρους; Οι Ευρωπαίοι γνώριζαν τους Εβραίους και γνώριζαν πώς να προστατεύονται από αυτούς. Όταν δεν τους είχαν καθηλωμένους στα γκέτο, τους κυνηγούσαν στους δρόμους. Στα πορνεία και στον τζόγο τους επέτρεπαν να πρωταγωνιστούν και όχι στην οικονομική λειτουργία των κρατών τους. Στα καταγώγια τους συναντούσαν και δεν τους έβαζαν στα σαλόνια τους.
Από τα στενά μετακινούνταν οι Εβραίοι στις χριστιανικές πόλεις και όχι από τις λεωφόρους τους. Οι Εβραίοι ήταν οι χρήσιμοι "άγνωστοι", που έκαναν τις βρόμικες δουλειές των χριστιανών και όχι οι γνωστοί φίλοι τους, που θα τους έβαζαν στα σπίτια τους. Οι Εβραίες ήταν ο πιο προσιτός και φτηνός τρόπος για τη σεξουαλική εκπαίδευση των χριστιανικών γόνων και όχι για γάμους. Οι εβραϊκές συνοικίες ήταν ο πιο σίγουρος τόπος για να σε κλέψουν, να σε μαχαιρώσουν ή να κολλήσεις ακόμα και το πιο σπάνιο αφροδίσιο νόσημα. Οι εβραϊκές συνοικίες ήταν για τις χριστιανικές πόλεις ό,τι είναι για ένα σπίτι ο καμπινές του. Είναι χρήσιμος, όλοι τον χρησιμοποιούν, αλλά κανένας δεν θέλει να κατοικεί μέσα σ' αυτόν.
Επί αιώνες αυτή ήταν η αντιμετώπιση των Εβραίων από τους Ευρωπαίους και γι' αυτόν τον λόγο ποτέ και κανείς τους δεν απειλήθηκε από αυτούς. Τους εκμεταλλεύονταν όσο τους είχαν ανάγκη και κατόπιν τους άφηναν ξανά να υπάρχουν μέχρι να τους ξαναχρειαστούν. Αυτά όλα βέβαια σε συνεννόηση με την εκάστοτε εβραϊκή ηγεσία. Τίποτε δεν γινόταν ερήμην αυτής της ηγεσίας. Οι χριστιανοί βολεύονταν από την εβραϊκή "συμμετοχή" στην επίλυση των προβλημάτων τους και οι ισχυροί Εβραίοι κέρδιζαν χρήματα.
Μια εβραϊκή ηγεσία, η οποία μπροστά στο κέρδος δεν δίσταζε να τους εξυπηρετήσει ακόμα και στις πιο παράλογες απαιτήσεις τους. Κέρδος να υπήρχε και όλα έμπαιναν στο τραπέζι της συζήτησης. Στα περισσότερα εγκλήματα κατά του εβραϊκού λαού πάντα πρωταγωνιστούσαν και οι ισχυροί ομοεθνείς τους. Ποτέ και από κανένα μεγάλο έγκλημα κατά του εβραϊκού λαού δεν έλειψαν οι Χέρτζλ, οι Ρότσιλντ ή οι Ροκφέλερ. Ο πρώτος ήταν αυτός ο οποίος απέδειξε ότι προκύπτει κέρδος για τους Εβραίους από τους διωγμούς εναντίον τους και οι δεύτεροι απλά χρηματοδοτούσαν όποιον Χίτλερ μπορούσε κάθε φορά να δρομολογήσει την έξυπνη "ιδέα" του.
Όλα αυτά τα περίεργα για έναν απλό άνθρωπο δεν είναι καθόλου τέτοια για τους Εβραίους. Οι Εβραίοι εκπαιδεύονται, για να έχουν μια πιο "σφαιρική" άποψη για τα συμφέροντά τους. Δεν εξαιρούν κανέναν από αυτά. Ούτε καν τους δικούς τους ανθρώπους. Η λογική τους είναι απλή. Αν δεν μάθεις την εκμετάλλευση πάνω στον αδερφό σου, πώς θα μάθεις να εκμεταλλεύεσαι τον ξένο; Αν δεν μάθεις να ξεγελάς τον αδερφό σου, πώς θα ξεγελάς τους υπολοίπους; Αν δεν βγάλεις στο "πεζοδρόμιο" την αδερφή σου, πώς θα γίνεις καλός "νταβατζής"; Αν δεν πουλήσεις "προστασία" στον αδερφό σου, πώς θα την πουλήσεις στους υπόλοιπους; Μιλάμε για παράδοση αιώνων. Παράδοση, η οποία στηρίζεται στη σκληρή "ενδοοικογενειακή" εκπαίδευση. Αυτά, που "είδαν" τα Λονδίνα και τα Παρίσια, τα είχαν δει αιώνες πριν η Βαβυλώνα, οι Θήβες και η Ρώμη.
Οι Αμερικανοί —δυστυχώς για τους ίδιους— ήταν "νέοι" στην "πιάτσα" και αυτό το "έργο" δεν το είχαν δει. Έπεσαν πάνω στον "παπατζή" της ανθρωπότητας και μπερδεύτηκαν από τα πρώτα εύκολα κέρδη που εισέπραξαν από το "παιχνίδι" του. Ό,τι έδειχναν με το "δάκτυλό" τους, "παπάς" έβγαινε. Ενθουσιασμένοι και αφελείς όπως ήταν, πήραν αυτούς τους γύφτους στα σπίτια τους, νομίζοντας ότι είναι φίλοι τους. Τους παρέδωσαν στην κυριολεξία τη διαχείριση της οικονομίας τους και άρα και του κράτους τους. Μέχρι και τον έλεγχο του εθνικού τους νομίσματος τους παραχώρησαν. Όταν αφήνεις αυτούς τους ανθρώπους να ελέγχουν το νόμισμά σου, τι ακριβώς περιμένεις ως κέρδος; Με διπλοβάρδιες τύπωναν οι Εβραίοι τα αμερικανικά δολάρια. Χαρτί αγόραζαν, δολάρια πουλούσαν. Με αυτά τα "πέτσινα" δολάρια εξαγόρασαν το κεφάλαιο των Αμερικανών και το έκαναν δικό τους. Μέσα σε λίγες δεκαετίες οι Αμερικανοί είχαν γίνει υπάλληλοι των Εβραίων.
Οι Αμερικανοί την πάτησαν με τους Εβραίους, όπως την πατά ένας αφελής πλούσιος, όταν πέφτει μπροστά σε κάποιον επιτήδειο απατεώνα, ο οποίος έχει μεγάλο ταλέντο να ξεγελά ανθρώπους. Θεωρεί "επένδυση" να τον χρηματοδοτήσει, για να ξεγελά ακόμα περισσότερους και να του δίνει μερίδιο από τα νέα αυξημένα κέρδη. Ξεχνά ότι και ο ίδιος είναι άνθρωπος που ξεγελιέται και ότι, όσο ισχυροποιείται ο απατεώνας, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να "συναντηθεί" μαζί του. Την πάτησαν, δηλαδή, όπως ένας αφελής λύκος, που βάζει στη φωλιά του ένα λιοντάρι. Ενθουσιάζεται από τα πλούσια απομεινάρια της λείας του ισχυρότατου κυνηγού, αλλά δεν γνωρίζει ότι, όταν τελειώσει η ορατή λεία, θα γίνει ο ίδιος λεία του.
Οι Αμερικανοί δεν αντιλαμβάνονταν ότι, κάθε φορά που οι Εβραίοι τους έδιναν "κέρδη", έχαναν κάποιο μέρος του κεφαλαίου τους. Όσο πιο πολλά κέρδη έπαιρναν, τόσο μεγαλύτερο μερίδιο έχαναν. Τώρα, που παγκοσμίως το αμερικανικό κεφάλαιο αγγίζει το ζενίθ των κερδών του, οι Αμερικανοί απλά δεν έχουν μερίδιο σ' αυτό το κεφάλαιο. Τα απίστευτα κέρδη αυτού του απίστευτου κεφαλαίου χάνονται στις πιο απίθανες "γωνιές" του Πλανήτη και δεν επιστρέφουν ποτέ στην αμερικανική οικονομία και άρα στους Αμερικανούς. Όλα αυτά έγιναν μέσω ενός συγκεκριμένου σχεδίου των Εβραίων, που τους επέτρεπε διαρκώς να "προοδεύουν" εις βάρος των θυμάτων τους, χωρίς να προκαλούν. Ένα σχέδιο, το οποίο είχε κομβικά σημεία προκειμένου να ολοκληρωθεί και να φτάσει στο σημείο που βλέπουμε.
Όλα ξεκίνησαν στη μεγάλη κρίση του 1929. Η αμερικανική οικονομία, εξαιτίας της κοινωνικής της "παθογένειας", έφτασε σε ένα αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο, που την έφερνε σε κατάσταση οικονομικής κρίσης με διαφορετικούς —πιο γρήγορους— ρυθμούς από τις υπόλοιπες βιομηχανικές δυνάμεις της εποχής. Έπρεπε να παρθούν σημαντικές αποφάσεις —κυρίως κοινωνικής φύσεως— και αυτό δεν άρεσε στους λευκούς και κυρίως στους κυρίαρχους των λευκών …τους Αγγλοσάξονες. Η κοινωνία των ΗΠΑ, είτε θα έπρεπε να ομογενοποιηθεί και να "ξεχάσει" τον ρατσισμό της απέναντι στους μαύρους είτε να βρεθεί σε ένα μόνιμο αδιέξοδο, που θα την απειλούσε με κοινωνική έκρηξη. Αν δεν εξίσωναν τους μαύρους εργαζόμενους με τους λευκούς συναδέρφους τους, ώστε να μην υπάρχει η προβληματικότητα στους μισθούς, που απειλούσε το εθνικό νόμισμα, δεν θα απέφευγαν την αντίδραση και ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Το πρόβλημα, το οποίο από κοινωνικό μετατρεπόταν σε οικονομικό, ήταν το εξής απλό. Για όσο διάστημα η οικονομία λειτουργούσε ικανοποιητικά ο μαύρος πληθυσμός εργαζόταν και διεκδικούσε αυτά που δικαιούταν ως εργαζόμενοι άνθρωποι, οι λευκοί εργοδότες ήταν αναγκασμένοι να "χρηματοδοτούν" με έξτρα χρήματα τη "λευκότητα" των λευκών εργαζομένων. Για να μην διαμαρτύρεται ο λευκός εργάτης, σε περίπτωση που έπαιρνε τον ίδιο μισθό με τον μαύρο συνάδερφό του, αναγκάζονταν οι εργοδότες και του έδιναν παραπάνω χρήματα. Οι απαιτήσεις του ενός "έσπρωχναν" τις απαιτήσεις του άλλου και όλες μαζί κατέληγαν στην ίδια τσέπη, εφόσον η εργοδοσία ήταν κοινή. Το πρόβλημα, το οποίο προέκυπτε από αυτήν την "περίεργη" τακτική, ήταν ότι οι αυξημένες εισπράξεις των "ανώτερων" λευκών εργαζομένων αναζητούσαν διέξοδο στην επένδυση και εκεί απειλούσαν το κεφάλαιο. Με τους πιο υψηλούς μισθούς αγόραζαν περισσότερα σπίτια, αγόραζαν μετοχές κλπ..
Όμως, αυτά όλα δημιούργησαν μια "φούσκα". Ήταν θέμα χρόνου αυτή η "φούσκα" να "σκάσει", γιατί απλούστατα όλα αυτά τα "λευκά" χρήματα ήταν απλούστατα ψεύτικα. Όταν αυτά τα ψεύτικα χρήματα θα ερχόταν η ώρα να δώσουν "αποδόσεις", θα αποκαλύπτονταν. Αυτό έγινε στο κραχ του 1929. Τότε κατέρρευσε το χρηματιστήριο των ΗΠΑ. Δεν καταστράφηκαν τα εργοστάσια. Καταστράφηκαν οι απλοί εργαζόμενοι, οι οποίοι είχαν επενδύσει τις οικονομίες τους σ' αυτά και όταν αυτές χάθηκαν, έπαψαν οι ίδιοι να είναι πλέον αποδοτικοί καταναλωτές για τα προϊόντα αυτών των εργοστασίων. Τα εργοστάσια έκλειναν, γιατί οι πελάτες τους δεν είχαν τα χρήματά τους στις τσέπες τους, αλλά στο χρηματιστήριο. Χάθηκαν οι οικονομίες τους, δεν μπορούσαν να καταναλώσουν προϊόντα και έκλεισαν τα εργοστάσια που παρήγαγαν αυτά τα προϊόντα και άρα τους έδιναν εργασία, για να επαναληφθεί ο "κύκλος".
Σε αυτό το αδιέξοδο βρήκαν τους Αμερικανούς οι Εβραίοι. Οι "παπατζήδες" είχαν τη λύση στο "τσεπάκι" τους. Τι έκαναν; Την προηγούμενη άσχημη οικονομική πολιτική του "πέτσινου" χρήματος την έκαναν ασχημότερη. Τα σχετικά λίγα "πέτσινα" δολάρια των λευκών εργαζομένων τα έκαναν ακόμα πιο πολλά. Όχι απλά θα μοίραζαν εκ νέου "λευκά" χρήματα, αλλά θα επινοούσαν ακόμα "λευκότερα". Πήραν τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ και άρχισαν να "κόβουν" χρήμα. Άρχισαν να μοιράζουν χρήμα στους ανέργους και άρα να τους ξανακάνουν εκ του μηδενός αποδοτικούς πελάτες. Τα εργοστάσια ξανάνοιξαν, για να καλύψουν τις ανάγκες τους και άρα οι πρώην άνεργοι καταναλωτές άρχισαν να εισπράττουν και μισθό εργαζομένων. Η οικονομία είχε αρχίσει να λειτουργεί με το ψεύτικο χρήμα, χωρίς ν' αλλάξουν τα δεδομένα, που την είχαν βυθίσει στην κρίση.
Δημιούργησαν εκ νέου συνθήκες ανάπτυξης, χωρίς ν' αναγκαστούν οι Αγγλοσάξονες ν' αλλάξουν την κοινωνική "παθογένεια" των ΗΠΑ. Οι μαύροι εργαζόμενοι έπαιρναν πλέον αρκετά και οι λευκοί συνάδερφοί τους πολλά περισσότερα. Όλοι ευτυχείς στη ρατσιστική κοινωνία των ΗΠΑ. Το πρόβλημα όμως δεν είχε επιλυθεί. Ήταν θέμα χρόνου αυτά τα "αρκετά" και "πολλά" χρήματα να ξανασυσσωρευτούν και να δημιουργήσουν πάλι "φούσκα" και άρα κρίση. Μια δεκαετία δεν θα μπορούσε ν' αντέξει αυτός ο σχεδιασμός. Οι εργαζόμενοι θα κάλυπταν τις καταναλωτικές τους ανάγκες σε πρώτη φάση και μετά θα αποταμίευαν και στο τέλος θα επένδυαν τις αποταμιεύσεις τους. Τι θα γινόταν τότε; Ξανά τα ίδια. Τα "πέτσινα" χρήματα δεν θα απέδιδαν τα αναμενόμενα και η οικονομία θα ξανάμπαινε σε κρίση. Οι Αγγλοσάξονες στο σημείο αυτό ήταν ανήσυχοι, εφόσον αυτό ήταν πρόβλημα, το οποίο δεν μπορούσαν να το λύσουν, χωρίς να έρθουν σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους λευκούς των ΗΠΑ. Όμως, σ' αυτό το σημείο τούς έβγαλαν από το αδιέξοδο οι "παπατζήδες".
Η λύση, που τους πρότειναν, ήταν απλή. Τα "πέτσινα" δολάρια θα τα "εξήγαγαν" στο εξωτερικό. Δεν θα τα άφηναν να "λιμνάζουν" στην αμερικανική οικονομία και να την απειλούν, αλλά θα τα "εξήγαγαν". Οι εσωτερικές τάσεις του "πέτσινου" αμερικανικού χρήματος θα εκτονώνονταν στο εξωτερικό. Ποιος όμως θα είχε ανάγκη τα "ξένα" δολάρια, εφόσον οι εθνικές οικονομίες εκείνη την εποχή ήταν ασύνδετες μεταξύ τους; Τα βιομηχανικά κράτη είχαν τις δικές τους ανεξάρτητες οικονομίες με τα δικά τους νομίσματα και λειτουργούσαν αυτόνομα. Δεν επέτρεπαν σε ξένα χρήματα να μπουν μέσα σ' αυτές και να απειλήσουν με εξαγορές το κεφάλαιό τους. Με τον νόμο προστάτευαν το κεφάλαιό τους από το χρήμα και με τα όπλα το προστάτευαν από τους άρπαγες.
Χρήματα "ξένα", δηλαδή, δεν ήθελε κανένας, γιατί κανένας δεν ήθελε να "υποθηκεύσει" το κεφάλαιό του. Το "κανένας" όμως είναι σχετικό. Γιατί; Γιατί, όταν δεν υπάρχει κάτι, μπορείς να το δημιουργήσεις. Οι Αμερικανοί αναζητούσαν κάποιον ξένο να πάρει τα χρήματά τους. Τι να τα κάνει; Να τα φάει. Να τα κάψει. Να τα κάνει ταπετσαρίες. Δεν τους ενδιέφερε τι θα τα έκανε. Αρκεί να τα έπαιρνε. Να έφευγαν από τα δικά τους χέρια. Να "τακτοποιούσαν" λογιστικά τα δικά τους οικονομικά και να φαινόταν ότι τα χρήματα αυτά κάπου "επενδύθηκαν" και άρα αναμένονται κέρδη. Με τον τρόπο αυτόν "αγόραζαν" χρόνο, καθυστερώντας την εκδήλωση της δικής τους οικονομικής κρίσης. "Αγόραζαν" χρόνο, για να ευθυγραμμιστούν με την οικονομική κρίση των πιο "αργών" οικονομιών της βιομηχανίας. Μετά είχε ο Θεός. Αν οι "αργοί" έμπαιναν σε πόλεμο, θα "δικαιολογούνταν" και οι ζημιές στις "επενδύσεις" των "γρήγορων". Οι πάντες σε κρίση και άρα και οι Αμερικανοί. Γενικό reset …και πάλι από την αρχή.
Άρα τι αναζητούσαν; Τον αδύναμο "κρίκο" στην "αλυσίδα" των βιομηχανικών κρατών. Αυτόν, ο οποίος βρισκόταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση και είχε ανάγκη τα χρήματα. Γιατί; Για να δημιουργήσει κι αυτός ψεύτικη ανάπτυξη, "αγοράζοντας" χρόνο, χωρίς να αλλοιώσει τη γενική οικονομική λειτουργία του συστήματος. Κάποιος, που να πάρει τα χρήματά τους και να τα καταναλώσει, χωρίς να τους "παραδώσει" το εθνικό του κεφάλαιο και εκτεθεί τόσο ο ίδιος όσο κι αυτοί που τον χρηματοδοτούν. Να καταναλώνεται το χρήμα. Να εισαχθεί το αμερικανικό χρήμα στην οικονομία του και να "εξαχθεί" γρήγορα, χωρίς να την παραμορφώσει. Πώς όμως θα μπει τόσο πολύ χρήμα και θα εξαχθεί χωρίς πρόβλημα; Πολύ απλά. Θα εισαχθεί, γιατί βολεύει αυτόν που το παίρνει και θα εξαχθεί ακόμα κι αν δεν βολεύει αυτούς που θ' αναγκαστούν να δεχθούν την επανεξαγωγή του. Τι σημαίνει αυτό; Θα εισαχθεί, για να δημιουργήσει συνθήκες ψευδούς οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα που το παίρνει και θα εξαχθεί σε μορφή βομβών. Δολάρια θα έμπαιναν σε μια οικονομία και βόμβες θα μοιράζονταν στον περίγυρο.
Η λύση βρέθηκε εύκολα. Η Γερμανία βρισκόταν σε τρομερή κρίση και στην κυριολεξία πεινούσε. Η κρίση και η πείνα ευνοούν τους αγράμματους δεκανείς και ο Χίτλερ ήταν ένας τέτοιος. Αυτόν θα χρηματοδοτούσαν, για να δώσει "ανάπτυξη" στη Γερμανία. Με τα αμερικανικά χρήματα θα χρηματοδοτούσε "ανάπτυξη" αμερικανικού τύπου. Απλά τα εργοστάσια αυτής της ανάπτυξης δεν θα παρήγαγαν ψυγεία και πλυντήρια, αλλά τανκ και βόμβες. Οι εργάτες θα πληρώνονταν κανονικά και τα προϊόντα απλά δεν θα πήγαιναν σε εμπορικές αποθήκες, αλλά σε στρατιωτικά στρατόπεδα. Οι εργάτες θα πληρώνονταν από τα αμερικανικά χρήματα και όχι από τα χρήματα των καταναλωτών των προϊόντων τους, εφόσον τέτοιοι δεν υπήρχαν. Οι "καταναλωτές", όταν θα ερχόταν η ώρα, θα τα "απολάμβαναν" δωρεάν.
Στο σημείο αυτό οι Εβραίοι ήταν απόλυτα απαραίτητοι στους Αγγλοσάξονες των ΗΠΑ. Ακόμα κι αν γνώριζαν οι Αγγλοσάξονες το "κόλπο", δεν θα μπορούσαν να το εφαρμόσουν μόνοι τους χωρίς τους Εβραίους. Γιατί; Γιατί δεν θα μπορούσαν να "μεταφέρουν" τα χρήματά τους στη Γερμανία μόνοι τους. Θα ήταν "ορατοί" και θα υπήρχαν αντιδράσεις. Θα φαινόταν ότι χρηματοδοτούν τον Χίτλερ και ο Χίτλερ με βάση τον σχεδιασμό θα έπρεπε να κάνει πόλεμο, για να "επανεξάγει" τα χρήματά τους. Ενιαίο διεθνές τραπεζικό σύστημα δεν υπήρχε και δεν μπορούσαν να μεταφερθούν τα χρήματα, χωρίς να γίνουν αντιληπτά. Μόνον οι Εβραίοι μπορούσαν να καταφέρουν να φέρουν εις πέρας τον σχεδιασμό τους. Γιατί; Γιατί το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα μπορεί να μην ήταν ενιαίο, αλλά οι Εβραίοι τραπεζίτες είχαν παγκόσμια παρουσία.
Ως ανεξάρτητοι τραπεζίτες διαφορετικών εθνικοτήτων μπορούσαν να "μεταφέρουν" τα χρήματα από τη μία δική τους τράπεζα σε μια άλλη επίσης δική τους τράπεζα σε άλλη χώρα, χωρίς να φαίνεται τι γίνεται. Έβαλαν τον Χίτλερ να κάνει διωγμούς εναντίον των Εβραίων, για ν' αποκτήσουν ακλόνητο "άλλοθι" και τα αμερικανικά χρήματα μεταφέρθηκαν στη Γερμανία. Ποιος "ανήθικος" θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι οι Εβραίοι χρηματοδοτούσαν το "Ολοκαύτωμα"; Ποιος ευφάνταστος "συνομωσιολόγος" θα τολμούσε να σκεφτεί ότι Εβραίοι έθεσαν στον Χίτλερ ως βασική προϋπόθεση, για να πάρει αυτά τα χρήματα, να χτίσει στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Ο Χίτλερ ήταν ευτυχής και οι Εβραίοι ευτυχέστεροι. Γιατί; Γιατί θα αύξαναν το εθνικό τους μερίδιο τους στο παγκόσμιο κεφάλαιο. Μετά το αμερικανικό κεφάλαιο θα είχαν μερίδιο και στο ευρωπαϊκό. Πώς θα γινόταν αυτό; Ο Χίτλερ θα έκανε πόλεμο και θα ισοπέδωνε την Ευρώπη. Θα κατέστρεφε δηλαδή το κεφάλαιο των υπολοίπων Ευρωπαίων και με τη σίγουρη ήττα του θα κατέστρεφε και το κεφάλαιο της Γερμανίας. Όμως, για να ανορθωθεί το κεφάλαιο, απαιτεί χρήμα και η Ευρώπη θα είχε ανάγκη το χρήμα. Το δικό τους "πέτσινο" χρήμα.
Μέχρι την ισοπέδωση της Ευρώπης το αμερικανικό χρήμα, που δόθηκε στον Χίτλερ, δεν θα είχε απόδοση. Θα δινόταν τζάμπα ως "δώρο", για να καταναλωθεί. Μετά τον Χίτλερ όμως το αμερικανικό χρήμα θα "εξαγόραζε" την ίδια την Ευρώπη. Τότε θα έρχονταν τα κέρδη της αμερικανικής επένδυσης. Η επένδυση του νεκροθάφτη. Χαρίζεις σε κάποιον αυτοκαταστροφικό ένα ακριβό πιστόλι με το ρίσκο να μην αυτοκτονήσει, αλλά, αν αυτοκτονήσει, θα "κονομήσεις" από το πανάκριβο φέρετρο, που θα πουλήσεις στην οικογένειά του.
Αυτό και έγινε. Μετά την καταστροφή της Ευρώπης η εβραϊκή FED δούλευε διπλοβάρδιες. Μέρα και νύχτα τύπωναν δολάρια, για να "βοηθήσουν" την Ευρώπη. "Χάριζαν" χρήμα ψεύτικο, για να φαίνονται σαν "ευεργέτες" της Ευρώπης και αγόραζαν με της ίδιας ποιότητας χρήμα το μεγαλύτερο μερίδιο της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Η "επανεκκίνηση" της ευρωπαϊκής οικονομίας θα γινόταν και πάλι με τεχνητό τρόπο. Η Ευρώπη θα έμπαινε σε τροχιά αμερικανικής "ανάπτυξης". Με "ψεύτικα" χρήματα οι κατεστραμμένοι και άνεργοι Ευρωπαίοι πολίτες θα γίνονταν καταναλωτές και ως τέτοιοι θα έδιναν δουλειά στα καινούργια εργοστάσια, τα οποία θα τους προσλάμβαναν ως εργάτες. Στα καινούργια ευρωπαϊκά εργοστάσια, τα οποία ήταν πλέον αμερικανοεβραϊκής ιδιοκτησίας. Τότε έγινε και το περίφημο "γερμανικό θαύμα". Το "πέτσινο" θαύμα των "πέτσινων" χρημάτων.
Αυτή όμως η αμερικανικού τύπου οικονομία του "πέτσινου" χρήματος δεν έπαψε να έχει την παθογένεια που πάντα τη χαρακτήριζε. Ήταν θέμα χρόνου το "πέτσινο" συσσωρευμένο χρήμα να δημιουργήσει "φούσκα" και να την καταστρέψει. Αυτό και έγινε. Μέσα σε λίγες δεκαετίες άρχισε να δείχνει συμπτώματα "συμφόρησης". Η "πίεση" ήταν ανεβασμένη και ο "ασθενής" έτοιμος να βαρέσει "μπιέλα". Ο αμερικανοεβραϊκής ιδιοκτησίας Δυτικός Κόσμος έδειχνε σημάδια διάλυσης. Είχε συγκεντρώσει τόνους "πέτσινου" χρήματος και έπρεπε να το εξάγει, γιατί θα "πέθαινε". Χρειαζόταν επειγόντως μια σωτήρια "παρακέντηση", για να εκτονωθεί η κατάσταση.
Οι Εβραίοι δεν είχαν πρόβλημα. Είχαν και πάλι τη λύση. Θα "εξήγαγαν" το πρόβλημα στην Ανατολή. Το Ανατολικό Μπλοκ ήταν ένα στεγνό "λιβάδι", που θα μπορούσε να δεχθεί την πλημμύρα τους. Εκείνη την εποχή το Ανατολικό Μπλοκ μπορεί να διέθετε κεφάλαιο σε τεράστιες ποσότητες, αλλά το χρήμα το έδινε με το "σταγονόμετρο" στους εργαζομένους του. Γι' αυτό ήταν "στεγνό". Τότε αποφασίστηκε να καταστραφεί το Ανατολικό Μπλοκ, για να ξεφορτωθεί η Δύση το πλεονάζον και επικίνδυνο για την ίδια χρήμα της. Το 1991 πήγε ο Κορμπατσώφ και κατέθεσε τα "κλειδιά" της αυτοκρατορίας του στο Βατικανό. Κατόπιν ο πρώην αυτοκράτορας πήρε την αμοιβή του, διαφημίζοντας τις πίτσες Hut των Αμερικανοεβραίων. Ο κύβος είχε ριφθεί. Η πλημμύρα του "πέτσινου" χρήματος θα ξεκινούσε στην Ανατολή. Η Ανατολή θα δεχόταν το "πύο" της "παρακέντησης".
Και πάλι η ίδια μεθόδευση με τους ίδιους ανθρώπους και για τους ίδιους λόγους. Και πάλι οι Εβραίοι ήταν πολύτιμοι για τους Αμερικανούς. Δεν μπορούσαν και πάλι να τους παρακάμψουν, ακόμα κι αν γνώριζαν το κόλπο. Γιατί; Γιατί αυτό απαιτούσε τη συνενοχή την ηγεσιών των χωρών αυτών και μόνον οι Εβραίοι είχαν δικούς τους ανθρώπους σε εκείνες τις χώρες. Όλοι οι χαφιέδες, οι δολοφόνοι, οι πράκτορες, οι πόρνες, οι νταβατζήδες, οι μαυραγορίτες του Ανατολικού Μπλοκ ήταν Εβραίοι. Γιατί; Γιατί στο Ανατολικό Μπλοκ δεν άλλαξε ο κοινωνικός χάρτης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν μπήκαν οι Εβραίοι στα σαλόνια του, όπως συνέβη στη Δύση. Παρέμειναν στους βόθρους, όπου βρίσκονταν πριν από τον πόλεμο. Αυτά τα "τρωκτικά" των "βόθρων" ήταν το "όπλο" των Εβραίων της Δύσης.
Με αυτούς ως συνεργάτες θα δημιουργούσαν τους νέους ηγέτες της Ανατολής. Τους ηγέτες, οι οποίοι θα έπαιρναν το χρήμα της Δύσης. Τους Εβραίους Τσουμπάις, οι οποίοι θα μετέφεραν τη "δημοκρατία" στην κομμουνιστική ανατολή. Απλά, σ' αυτήν την περίπτωση δεν είχαν το πρόβλημα που είχαν με τον Χίτλερ. Δεν χρειαζόταν μυστικότητα στη μεταφορά του χρήματος και ούτε τους ενδιέφερε αν θα φαίνονταν ή δεν θα φαίνονταν οι ίδιοι ως οι "επενδυτές" της λεηλασίας των εθνικών κεφαλαίων των λαών αυτού του μπλοκ. Ο μόνος περιορισμός τους ήταν ότι, ανάλογα με το κεφάλαιο που τους συνέφερε να κατέχουν ή να μην κατέχουν, είτε θα το αγόραζαν είτε θα το κατέστρεφαν. Για να έχουν τη δυνατότητα να παίζουν με τα κεφάλαια των λαών, ξεκίνησαν να χτίζουν τις άμυνές τους πριν αρχίσουν να "παίζουν" και συναντήσουν αντιδράσεις.
Γι' αυτόν τον λόγο χρηματοδότησαν τη "μαφία", η οποία στην πραγματικότητα είναι το αυθεντικό σταλινικό παρακράτος της προηγούμενης εποχής. Πρώην στελέχη των κομμουνιστικών κομμάτων στελεχώνουν τον εγκληματικό μηχανισμό, τον οποίο γνωρίζουμε σήμερα με τον δυτικό του όρο. Γιατί όμως χρηματοδότησαν τη "μαφία"; Για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος ήταν ότι η "μαφία" είχε τη δύναμη και βέβαια τα όπλα για να τρομοκρατεί τους πληθυσμούς, όταν αυτοί θα αντιδρούσαν στην απίστευτη καταστροφή τους. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η "μαφία" συντίθεται από τεμπέλικα παράσιτα, που θέλουν να ζήσουν πλούσια. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά της την έκαναν υπερπολύτιμη. Με μέσον τους δικούς τους ανθρώπους δημιούργησαν την εξωφρενικά σπάταλη "μαφία" του πρώην ανατολικού μπλοκ. Τους Εβραίους πρώην χαφιέδες, δολοφόνους και μαστροπούς. Τέτοιοι είναι στο σύνολό τους οι "Ρώσοι" "ολιγάρχες" τύπου Ρομάν Αμπράμοβιτς, Μιχαήλ Φρίντμαν, Λεονίντ Μπλαβάτνικ, Βίκτορ Βέκσελμπεργκ, Μπορίς Μπερεζόφσκι και πάρα πολλοί άλλοι.
Αυτοί έδιναν τον ρυθμό της εξωφρενικής σπατάλης και οι υπόλοιποι μαφιόζοι τους ακολουθούσαν ευτυχείς. Τους Εβραίους αυτό τους ενδιέφερε. Δεν τους ενδιέφερε τι θα έκαναν τα χρήματα οι μαφιόζοι. Αν θα τα έκαναν Mercedes με χρυσά τιμόνια, γιοτ με πισίνες ή γούνες για τις πόρνες. Να ξοδεύονται τα χρήματα τους ενδιέφερε. Να τα δίνουν με τον τόνο και να τους τα επιστρέφουν επίσης με τον τόνο. Το πρώην κομμουνιστικό μπλοκ έχει δει απίθανες "καπιταλιστικές" καταστάσεις. Πρώην πεινασμένα "συντρόφια" σκούπιζαν στην κυριολεξία τους κώλους τους με "πεντακοσάρικα", για να νιώσουν τον καπιταλισμό με όλο τους το "είναι". Δολοφόνοι σκούπιζαν τα αίματα από πάνω τους με "διακοσάρικα", επειδή δεν είχαν πάνω τους χαρτομάντιλα. Πόρνες είχαν μεροκάματα μεγαλύτερα από τα κέρδη βιοτεχνών της Δύσης.
Όλες οι ηγεσίες των κρατών της πρώην κομμουνιστικής Ανατολής τέτοιοι είναι. Μπράβοι της νύχτας, αλκοολικοί, έμποροι ναρκωτικών, δολοφόνοι και χαφιέδες. Από τον "πρώτο" διδάξαντα Γιέλτσιν και όσους τον "ακολούθησαν" στη συνέχεια. Από τον Πούτιν της Σιβηρίας μέχρι τους Μπορίσοφ και Γκρουέφσκι στη βαλκανική "γειτονιά" μας. Λογικό είναι αυτό. Με ποιους θα συνεργάζονταν οι Εβραίοι των "βόθρων"; Με τους επιστήμονες, τους ιδεολόγους ή τους διανοούμενους; Μ' αυτούς που γνώριζαν από πάντα. Με τους συγκάτοικούς τους στο "κατακάθι" της κοινωνίας. Από τη στιγμή που έλεγξαν τη "μαφία" και άρα και τα όπλα της, ήταν έτοιμοι να παίξουν με το κεφάλαιο του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.
Εξαιτίας των συμφερόντων τους ακολούθησαν διαφορετική τακτική, ανάλογα με τον χώρο που τους ενδιέφερε. Στον ευρωπαϊκό τομέα αυτού του πρώην Ανατολικού Μπλοκ αγόραζαν με το "πέτσινο" χρήμα ακίνητα και έκλειναν τα εργοστάσια, για να μην τους απειλούν με την παραγωγή τους και χαλάνε την "πιάτσα" στην Ευρώπη. Οικόπεδα, κάστρα, παλάτια, αγροκτήματα και έργα τέχνης άλλαξαν ιδιοκτησία μέσα σε λίγες ημέρες. Τα εργοστάσια έκλεισαν στο σύνολό τους.
Τα ακριβώς αντίθετα έκαναν στην Κίνα. Αυτήν θα την ανέπτυσσαν με όρους χιτλερικής Γερμανίας. Γι' αυτόν τον λόγο δεν προχώρησαν στον δήθεν "εκδημοκρατισμό" της, όπως έκαναν με όλα τα ομοειδή σταλινικά καθεστώτα στις υπόλοιπες χώρες στην κομμουνιστική Ανατολή. Το φασιστικό καθεστώς της Κίνας τους ευνοούσε, εφόσον γνώριζαν πώς να δημιουργούν και να ελέγχουν "πετυχημένους" Χίτλερ. Ήθελαν να ελέγχουν απόλυτα την παραγωγή και ένα τέτοιο καθεστώς τους εξασφάλιζε τον έλεγχο αυτόν. Ελάχιστα τους απασχολούσε αν αυτός ο νέος Χίτλερ ήταν λίγο πιο κίτρινος από τον αυθεντικό. Με τα χρήματα της Δύσης πήραν παράταση ζωής οι "μαοσταλινικοί" του Πεκίνου και η Κίνα άρχισε να παράγει με δαιμονιώδεις ρυθμούς.
Αυτός ήταν ο σχεδιασμός. Αποβιομηχάνισαν Δύση και Ανατολή και μετέφεραν την παραγωγή στην Κίνα σε δικά τους νέα εργοστάσια. Τα εργοστάσια στην ακριβή Δύση έκλεισαν στο σύνολό τους —ελλείψει ανταγωνιστικότητας-- μπροστά στα φτηνά κινεζικά χέρια. Τα εργοστάσια στη φτηνή Ανατολή απλά —μετά την "πτώση του τείχους"— δεν λειτούργησαν ποτέ, ώστε να τα ανταγωνιστούν. Μόνον η Κίνα με το φασιστικό καθεστώς —το οποίο ευγνωμονούσε τους Εβραίους, όπως και ο Χίτλερ— θα παρήγαγε. Οι Εβραίοι πλέον ήταν κυρίαρχοι των πάντων. Έλεγχαν το σύνολο του παγκοσμίου κεφαλαίου και το σύνολο της αγοράς. Έλεγχαν το σύνολο του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος και όλων των "περιφερειακών" τραπεζικών μηχανισμών, που ελέγχουν τα κράτη τύπου ΔΝΤ κλπ.. Δεν έχουν πλέον κανέναν "συνέταιρο" …ούτε στο τυπικό επίπεδο.
Οι Αμερικανοί εκεί τη "πάτησαν". Κάθε φορά που έπαιρναν κέρδος σε χρήμα, έχαναν κεφάλαιο. Ως γνήσιοι "Ινδιάνοι" της Νέας Γης, έπαιρναν "χάντρες" και "καθρεπτάκια" και έδιναν μέρος της γης και του ύδατός τους στους συνεταίρους τους. Με το "New Deal" και εξαιτίας του χρήματος της εβραϊκής FED εισέπραξαν μεγάλα "κέρδη", αλλά έχασαν ένα σοβαρό μερίδιο του κεφαλαίου τους μέσα στις ΗΠΑ. Μέσα στις ΗΠΑ, που μέχρι τότε τους ανήκαν αποκλειστικά. Με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εξαιτίας των ιδίων λόγων, έγιναν ισότιμοι συνέταιροι με τους Εβραίους στο διευρυμένο πλέον υπερεθνικό κεφάλαιό τους. Τα κέρδη τους ήταν τεράστια, αλλά είχαν χάσει την ιδιοκτησία του μισού κεφαλαίου τους. Με την Νέα Τάξη έχασαν παντελώς το κεφάλαιό τους και το μόνο που τους έμεινε ήταν ο αμερικανικός τίτλος αυτού του κεφαλαίου.
Την "πάτησαν", γιατί δεν γνώριζαν τα κόλπα του "παπατζή". Έβλεπαν τα ταμεία τους να γεμίζουν δολάρια, αλλά δεν έβλεπαν ότι στα μετοχικά "μερίδια" υπήρχαν απώλειες. Έβλεπαν τα ταμεία στους πάγκους τους, αλλά δεν έβλεπαν τα "συρτάρια" στα γραφεία τους. Είχαν "ξεχάσει" ότι με τη δική τους άδεια αυτά τα δολάρια ήταν στο μεγαλύτερό τους μέρος "πέτσινα". Τους είχε μπερδέψει ο "παπατζής" και στην τελική παρτίδα δεν ήξεραν πού είναι ο "παπάς". Τώρα τους έχουν αφήσει με ένα τεράστιο χρέος και χωρίς σχεδόν καθόλου κεφάλαιο, για να ελπίζουν σε σωτηρία. Το αμερικανικό κεφάλαιο, το οποίο μονοπωλεί σχεδόν το σύνολο της παγκόσμιας αγοράς —όπως αρμόζει στο κεφάλαιο των ιμπεριαλιστών—, είναι μόνον κατ’ όνομα αμερικανικό. Στην πραγματικότητα είναι εβραϊκό και τόσο η "έδρα" του όσο και τα "κέρδη" του είναι περιφερόμενα, όπως ταιριάζει στους περιφερόμενους ιδιοκτήτες του.
Στην κυριολεξία δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή ούτε μία σοβαρή αμερικανική εταιρεία, που να μην ανήκει στους Εβραίους, είτε έμμεσα στις τράπεζές τους είτε άμεσα σε ιδιώτες. Ακόμα και το "σύμβολο" των ΗΠΑ, που είναι η Coca-Cola, ανήκει στον γνωστό Εβραίο Μπάφετ. Στους Αμερικανούς έμειναν τα παλιά χωράφια, που άρπαξαν από τους Ινδιάνους …κι αυτά όχι όλα. Ακόμα και τα σπίτια, στα οποία κατοικούν, δεν τους ανήκουν. Στους Εβραίους πληρώνουν ενοίκια και πάλι είτε έμμεσα μέσω των στεγαστικών δανείων είτε άμεσα ως ενοικιαστές.
Η απόλυτη τραγωδία των ΗΠΑ. Οι πρώην λαθρομετανάστες είχαν γίνει τα αφεντικά του τόπου τους. Τα απόλυτα αφεντικά. Αυτοί, που ήθελαν να συνεργαστούν με τους Εβραίους, για να γίνουν "Φαραώ", είχαν την κακή του τύχη. Η άπληστη "ακρίδα" της ασιατικής ερήμου πέρασε από τις ΗΠΑ και στην κυριολεξία δεν άφησε τίποτε όρθιο. Οι πάλαι ποτέ "παχιές "αγελάδες" του Νέου Κόσμου αφαιμάχθηκαν σε τέτοιο βαθμό, που έχει ξεπεράσει την απλή "ισχνότητα" και να μιλάμε πλέον για βέβαιο θάνατο από ασιτία. Τώρα οι Αμερικανοί βαδίζουν την ατέλειωτη νύχτα της απελπισίας, εναποθέτοντας την ελπίδα τους στον Θεό. Φτωχοί και πεινασμένοι ζεσταίνονται γύρω από βαρέλια της φωτιάς, κοιτώντας τον Ουρανό. Την τελευταία τους ελπίδα. Οι μέχρι πριν λίγες ημέρες Πλανητάρχες.
Οι δέκα πληγές του Φαραώ.
Στο σημείο αυτό θα δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι το περίεργο και ο αναγνώστης θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα, για να το καταλάβει. Όλοι έχουμε μάθει στα σχολεία όπου πηγαίναμε μερικά πολύ σημαντικά ιστορικά συμβάντα, τα οποία επηρέασαν σε καθοριστικό βαθμό την πορεία της ανθρωπότητας. Ανάμεσα σ' αυτά τα συμβάντα ήταν και το περιστατικό με τις πληγές του Φαραώ, για το οποίο μάθαμε στα θρησκευτικά. Όταν όμως αναφερόμαστε στις δέκα πληγές του Φαραώ, για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε; Μιλάμε για τα προβλήματα, που απασχολούσαν τον Φαραώ. Μιλάμε για τα προβλήματα, που απασχολούσαν την αυτοκρατορία του και τον λαό του. Άρα μιλάμε για "πληγές", οι οποίες μπορούν να κλονίσουν μια αυτοκρατορία και να την οδηγήσουν στο θάνατο. Τέτοια αυτοκρατορία δεν είναι και οι ΗΠΑ; Τη διαχείριση της Πλανηταρχίας δεν έχουν; Αυτήν τη στιγμή δεν είναι "άρρωστες" και κινδυνεύουν να "πεθάνουν" ως τέτοιες; Να "πεθάνουν" και να οδηγήσουν τον λαό τους στον "θρήνο";
Οι πληγές του Φαραώ, δηλαδή, θα μπορούσαν να είναι οι "πληγές" του σημερινού ενοίκου του Λευκού Οίκου. Θα μπορούσαν να είναι το πρόβλημα του Ομπάμα. Ένα πρόβλημα, που θα χωρούσε μια εξήγηση. Όταν εμείς γνωρίζουμε ποιοι οδήγησαν την αμερικανική αυτοκρατορία στην πτώση και τον θάνατο, ευνόητο είναι ότι μπορούμε να τους "παρακολουθήσουμε" μέσα στον χρόνο, όπως παρακολουθούμε και την πρόοδο μιας "αρρώστιας". Έχουμε γνώση των πρακτικών τους και έχουμε την πολυτέλεια να επιβεβαιώσουμε αυτές τις πρακτικές από τα καταγεγραμμένα ιστορικά στοιχεία. Έχουμε δηλαδή τα πάντα. Γνωρίζουμε ότι η γνώση είναι πάντα το κεφάλαιο της κάθε αυτοκρατορίας και άρα ότι από εκεί ξεκινούν τα προβλήματά της. Γνωρίζουμε την "πορεία" των Εβραίων μέσα στις ΗΠΑ. Γνωρίζουμε και τη σταδιακή "μετάλλαξη" που υπέστη η αμερικανική κοινωνία, εξαιτίας της ύπαρξης των Εβραίων μέσα σ' αυτήν.
Όλα αυτά, τα οποία έχουν μια συγκεκριμένη σειρά μεταξύ τους, θα προσπαθήσουμε να τα βάλουμε απέναντι από τις Δέκα Πληγές του Φαραώ. Να δούμε, δηλαδή, αν επιβεβαιώνεται η σειρά που εκδηλώνεται η "νόσος" των αυτοκρατοριών. Να δούμε αν μπορεί να καταστραφεί μια αυτοκρατορία και ο λαός της με τη σειρά εκδήλωσης αυτών των γεγονότων. Αυτό, το οποίο "στερεώνει" τη σκέψη μας, είναι ότι υπάρχει μια λογική σ' αυτήν τη σειρά. Πρώτα κολλάς μια αρρώστια και κατόπιν νοσείς. Πρώτα νοσείς και κατόπιν πεθαίνεις. Πεθαμένοι, που να νοσούν, δεν υπάρχουν. Άρρωστοι, που εκ των υστέρων να κολλάνε τις αρρώστιες που τους ταλαιπωρούν, δεν υπάρχουν.
Αυτήν τη λογική αναζητούμε στις Πληγές του Φαραώ. Εφόσον πρόκειται για περιγραφή μιας "αρρώστιας", που οδηγεί μια αυτοκρατορία στον "θάνατο", φυσικό είναι ν' ακολουθεί τη λογική της αρρώστιας. Φυσικό είναι η εκδήλωση των πληγών ν' ακολουθεί την ίδια λογική. Δεν είναι δυνατόν η πρώτη πληγή να είναι ο "θάνατος" του ασθενούς και στη συνέχεια η δεύτερη πληγή να περιγράφει την εκδήλωση της ασθένειας που τον σκότωσε. Δεν είναι δυνατόν την πληγή της αρρώστιας να την ακολουθεί η πληγή που προειδοποιεί τι πρέπει ν' αποφεύγει, για να μην την κολλήσει.
Η πρώτη πληγή θα αφορά σίγουρα τον "μολυσμένο" τόπο, που προκαλεί την αρρώστια. Μόνον αν κάποιος δεν κατορθώσει ν' αποφύγει αυτήν την πρώτη και βασική πληγή, σίγουρα θ' ακολουθήσει η δεύτερη πληγή, εφόσον θα "κολλήσει" την αρρώστια. Στη συνέχεια ακολουθεί όλη η συμπτωματολογία μιας αρρώστιας, η οποία έχει κι αυτή τη δική της λογική. Πρώτα βγάζεις εξάνθημα και μετά αυτό, αν δεν αντιμετωπιστεί καταλλήλως, γίνεται σπυρί και στη συνέχεια πληγή. Πρώτα γίνεται πληγή και μετά ακολουθεί η σήψη και ο ακρωτηριασμός. Η κάθε νέα πληγή πρέπει να επιβαρύνει την προηγούμενη κατάσταση και αργά αλλά σταθερά να οδηγεί στον θάνατο. Άρα, για να έχουν νόημα οι Πληγές του Φαραώ, θα πρέπει να σέβονται αυτήν τη σειρά. Για να έχουν "προβολή" στο πρόβλημα των ΗΠΑ, θα πρέπει να σέβονται αυτήν τη λογική.
Αυτά όλα μας δίνουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε αυτήν την ιδιόμορφη ανάλυσή μας. Ξεκινάμε λοιπόν από το "πού" δημιουργήθηκε το πρόβλημα, το οποίο στη συνέχεια οδήγησε στον "θάνατο" των ΗΠΑ. Από το "πού" ξεκινάς και αυτό σου προσδιορίζει ταυτόχρονα και το χρονικό σημείο απ' όπου ξεκινάς την ανάλυση. Για εμάς —με βάση τη γνώση μας— η "αρρώστια" των ΗΠΑ ξεκινάει από τη στιγμή που έχασαν τον έλεγχο του θεμελίου μιας αυτοκρατορίας και άρα από τη στιγμή που οι Εβραίοι κατόρθωσαν και έλεγξαν την ανώτατη παιδεία τους. Ο σημερινός θάνατος ξεκίνησε όταν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Εβραίοι άρχισαν να "αλώνουν" τα μεγάλα Κολέγια των ΗΠΑ.
Με επικεφαλής κυρίως Γερμανοεβραίους επιστήμονες, οι οποίοι, άλλες φορές ως υπερδιαφημισμένοι "φωστήρες" και άλλες φορές ως βασανισμένα "θύματα" του ναζισμού, άλωναν τα πανεπιστήμια το ένα μετά το άλλο. Καταλαμβάνοντας τις περισσότερες φορές καταχρηστικά τις έδρες τους, λειτουργούσαν περισσότερο συνωμοτικά παρά επιστημονικά. Σ' αυτήν την εγκληματική τους δραστηριότητα δεν έβρισκαν σοβαρές αντιστάσεις, γιατί οι Αμερικανοί νόμιζαν ότι ήταν αναγκαία θυσία για τα συμφέροντά τους. Όλοι αυτοί οι "περίεργοι" Γερμανοεβραίοι έδιναν ευρωπαϊκό "αέρα" στους "επαρχιώτες" Αμερικανούς, οι οποίοι εισέβαλαν ως "κατακτητές" στην Ευρώπη και ήθελαν να βελτιώσουν την "εικόνα" τους.
Λειτουργώντας αυτοί ως γνήσια συμμορία, έστρωσαν τη διαδοχή τους αποκλειστικά από ομοεθνείς τους. Με πιο επιφανείς και διάσημους τον Αϊνστάιν και τον Οπενχάιμερ, σταδιακά πήραν τον τομέα της έρευνας και της τεχνολογίας από τους Αμερικανούς και μέσα σε λίγα χρόνια, χρησιμοποιώντας τα αμερικανικά μέσα, χρήματα και υποδομές, οι Εβραίοι βρέθηκαν με τεράστιο κεφάλαιο γνώσης στα χέρια τους. Αν σκεφτεί κάποιος ότι οι Αμερικανοί είχαν λεηλατήσει την τεχνογνωσία της Ευρώπης και την είχαν μεταφέρει στην Αμερική, αντιλαμβάνεται κάποιος τι είδους και μεγέθους γνώση έπεσε κατ’ ευθείαν στα χέρια των Εβραίων.
Ό,τι ανακάλυψε η ανθρωπότητα και κυρίως ο χριστιανισμός με τεράστιο κόπο και θυσία χιλιάδων χρόνων, έγινε "πακέτο" και βρέθηκε στην ιδιοκτησία των Εβραίων. Αυτήν την ιδιοκτησία αφαίρεσαν οι Εβραίοι από τις ΗΠΑ και αυτή η απώλεια ήταν στην πραγματικότητα ο "θάνατος", όχι μόνον ο δικός τους, αλλά και της χριστιανικής αυτοκρατορίας στο σύνολό της. Αυτός ο "θάνατος" όμως δεν ήταν ακαριαίος ή ατυχηματικός, αλλά προϊόν μακρόχρονης βαριάς "αρρώστιας". Αυτήν την "αρρώστια" και τα συμπτώματά της περιγράφουν οι "Δέκα Πληγές του Φαραώ". Την "αρρώστια", η οποία είναι η νόσος, που οδηγεί τις αυτοκρατορίες στον "θάνατο".
Οι δέκα πληγές ήταν οι εξής:
με αποτέλεσμα να ψοφήσουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν
Τα νερά, που "ξεδιψούν" έναν λαό, είναι η γνώση …και τα ποτάμια, όπου αυτά κυλάνε, είναι οι μηχανισμοί εκπαίδευσης. Η γνώση συνδέεται με τα νερά, γιατί είναι απαραίτητη για να ζήσεις, αλλά δεν μπορεί να σε ταΐσει, όπως το κεφάλαιο. Η γνώση "ποτίζει" το κεφάλαιο για ν' αναπτυχθεί, αλλά δεν είναι η ίδια κεφάλαιο, για να παράγει προϊόντα. Η γνώση λοιπόν είναι για ένα σύστημα και έναν λαό ό,τι είναι το νερό για τον άνθρωπο και τη γη που τον ταΐζει. Η γνώση είναι ζωογόνος, αλλά το κεφάλαιο είναι ζωοδότης.
Οι Εβραίοι, από τη στιγμή που κατόρθωσαν και έλεγξαν την αμερικανική γνώση στο ανώτατο επίπεδό της, μπορούσαν να ελέγχουν τα πάντα. Ελέγχοντας τα πιο ισχυρά κολέγια, στην πραγματικότητα έλεγχαν το σύνολο της γνώσης. Τόσο της γνώσης που μπορούσε να αποδώσει κέρδη, εφόσον την "πακετάρισαν" σε πνευματικά δικαιώματα, τα οποία οι ίδιοι κράτησαν για λογαριασμό τους, όσο και της γνώσης που δινόταν στους απλούς Αμερικανούς μέσω των σχολείων τους.
Η κορυφαία γνώση έγινε "αίμα", που πλέον ανήκε σε ιδιώτες ιδιοκτήτες —οι οποίοι μόνοι τους αποφάσιζαν ποιος θα "ζήσει" και ποιος θα "πεθάνει" στην παραγωγή— και η απλή γνώση, που "ξεδιψά" τον άνθρωπο, απλά δινόταν με το "σταγονόμετρο". Το αποτέλεσμα ήταν η "δίψα" για τους ανθρώπους και ο "θάνατος" για τα πλάσματα και τα μέσα της παραγωγής. Όποιος παραγωγός δεν είχε τα χρήματα να πληρώσει στους Εβραίους τα πνευματικά δικαιώματα της παραγωγής, ήταν θέμα χρόνου να "πεθάνει" και να βγει από την αγορά. Όποιος απλός άνθρωπος δεν είχε χρήματα να πληρώσει τα ακριβά κολέγια για να "ξεδιψάσει", ήταν θέμα χρόνου να καταδικαστεί σε αιώνια "δίψα", ζώντας φτωχός σε κάποιο γκέτο.
Οι Αμερικανοί, από τη στιγμή που έχασαν τον έλεγχο των υδάτων του συστήματός τους, βρίσκονταν στο έλεος των Εβραίων. Η γνώση, που θα έπαιρναν πλέον, ήταν εξαρτώμενη από την ποιότητα εκείνων που την έλεγχαν. Αν οι Εβραίοι ήταν "καθαροί", θα ήταν "καθαρή" και η γνώση που θα έπαιρναν οι Αμερικανοί. Αν οι Εβραίοι ήταν "βρομεροί", ανάλογη θα ήταν και η γνώση που θα έδιναν. Οι Εβραίοι ήταν "βρομεροί" και δυστυχώς για τους Αμερικανούς λειτούργησαν όπως ένα φακελάκι τσάι μέσα σε ένα κύπελλο. Η παρουσία τους μέσα στον μηχανισμό εκπαίδευσης της υπερδύναμης "βρόμισε" τα πάντα. Στο "νερό", που έπιναν οι Αμερικανοί και έδιναν και στα παιδιά τους, οι "μολυσματικοί" Εβραίοι έβαλαν τα "βρακιά" τους.
Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου,
Οι "Βάτραχοι" είναι οι άνθρωποι, τους οποίους "παράγουν" οι "δεξαμενές" και τα "ποτάμια" της γνώσης, όταν η γνώση είναι σφραγισμένη ή "δηλητηριασμένη". Οι "Βάτραχοι", που κάλυψαν τις ΗΠΑ, ήταν η πρώτη μεταπολεμική "παραγωγή" των ελεγχόμενων από τους Εβραίους αμερικανικών πανεπιστημίων. Άνθρωποι με νέα και περίεργα για εκείνη την εποχή επαγγέλματα. Άνθρωποι, οι οποίοι διαφοροποιούνταν από τους κλασσικούς επιστήμονες της προηγούμενης εποχής. Κοινωνιολόγοι, μάνατζερ, ψυχαναλυτές, ψυχολόγοι, επικοινωνιολόγοι, δημοσκόποι, διαφημιστές, στυλίστες, δημοσιοσχεσίτες, ειδικοί μάρκετινγκ κλπ..
"Αεριτζήδες" με πτυχία πολυτελείας. Τόσο "αεριτζίδικα", που
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου