Είναι η Σελήνη ένας τεχνητός δορυφόρος;

Του Γιώργου Εχέδωρου

Οι επιστήμονες πριν από πολλά χρόνια αναρωτιόντουσαν αν οι μεγάλες ραβδώσεις οι οποίες φαίνονται στον Άρη είναι αποτέλεσμα δημιουργίας κάποιων όντων που υπήρξαν σε άλλον πλανήτη.
Πόσο μάλλον θα έπρεπε κανείς να αναρωτηθεί για τις ιδιαιτερότητες που φαίνονται και χαρακτηρίζουν την επιφάνεια της Σελήνης;
Σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές γνώσεις μια ευφυής ζωή, έστω κάποια όντα, είναι αδύνατο να έχουν υπάρξει στη διαστημική γειτονιά μας.
Αυτό κρίνεται από το γεγονός πως ένας οργανισμός για να επιβιώσει απαιτούνται ορισμένες σταθερές. Και εννοούμε αυτές που παρουσιάζει το γήινο περιβάλλον.
Άρα ότι δημιουργήθηκε, ξεκίνησε από τη Γη.
Πριν φθάσουμε στο Άρη θα ήταν πιο σωστό να εξηγήσουμε πρώτα τα σεληνιακά αινίγματα.

Οι τρεις υποθέσεις

Αναμφίβολα η προέλευση του Φεγγαριού είναι ένα από τα πιο περίπλοκα προβλήματα της κοσμογονίας.
Μέχρι τώρα έχουν υπάρξει τρεις βασικές θεωρίες.
Α. Η Σελήνη ήτανε κάποτε μέρος της γης και διασπάστηκε. Οι επιστημονικές γνώσεις που υπάρχουν σήμερα αποκλείουν την περίπτωση αυτή.
Β. Η Σελήνη σχηματίστηκε ανεξάρτητα από τη Γη με το ίδιο σύννεφο διαστημικής σκόνης και αερίων με αυτήν. Στην θεώρηση αυτή υπάρχει μια διαφοροποίηση.
Η πυκνότητα του Φεγγαριού είναι 3,33 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστόμετρο και αυτή της γης είναι 5,5 γρ/κυβ. εκατ. Και επί πλέον η ανάλυση που έγινε στο σεληνιακό χώμα που έφεραν στη Γη οι αμερικανοί αστροναύτες έδειξε πως ο σεληνιακός βράχος δεν είναι της ιδίας σύνθεσης με αυτό της Γης.
Γ. Το Φεγγάρι διαμορφώθηκε με τη σύσταση που έχει, μακριά από τη Γη, ίσως και έξω από το ηλιακό σύστημα. Εντάχθηκε στο ηλιακό σύστημα και μπήκε σε τροχιά γύρω από τη γη λόγω των δυνάμεων της γήινης βαρύτητας.
Και αυτή όμως η υπόθεση φαίνεται ουσιαστικά αδύνατη. Έτσι, σε κάποιον απροσδιόριστο χρόνο (αν υπάρχει η έννοια του χρόνου), εισήλθε ανώδυνα στο ηλιακό σύστημα και λόγω της έλξης του γήινου μαγνητικού πεδίου μπήκε σε τροχιά γύρω από αυτήν.
Είναι, όμως, και αυτή μια εικασία.
Όπως μια εικασία είναι και η θεώρηση πως το Φεγγάρι είναι ένας τεχνητός γήινος δορυφόρος που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη γη από ευφυή όντα τα οποία είναι άγνωστα σε εμάς.
Δημιουργήθηκε από σύννεφα σκόνης και βράχων που άπειρα περιπλανούνται στο σύμπαν. Και προκειμένου να χτυπήσουν στη Γη και να εξαφανίσουν τη ζωή, μπήκαν σε τροχιά γύρω από αυτήν…

Είναι, λοιπόν, το Φεγγάρι ένας διαστημικός σκουπιδότοπος;

Αν είναι έτσι, πως δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας;
Υποτίθεται πως υπήρξε ένας πολιτισμός στο παρελθόν κατά πολύ ανώτερος του ανθρώπινου.
Η δημιουργία ενός γήινου δορυφόρου όπου επάνω του θα προσκολληθούν όλα τα διαστημικά σκουπίδια μας πάει χρονολογικά εκατομμύρια χρόνια πριν.
Στη Σελήνη υπάρχουν κρατήρες με τεράστια διάμετρο και ηλικίας εκατομμυρίων ετών. Οι κρατήρες που δημιουργήθηκαν από χτυπήματα τεράστιων μετεωρόλιθων αν έπεφταν στη Γη θα είχαν αφανίσει όλα τα είδη της ζωής. Ο μεγαλύτερος κρατήρας φθάνει τα 220 χιλιόμετρα… Για να προξενηθεί αυτός, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του μετεωρίτη, την ταχύτητά του και το αποτέλεσμα της τρομερής σύγκρουσης.
Σύμφωνα με τον Ρώσο καθηγητή Stanykovich οι σεληνιακοί κρατήρες είναι αμέτρητοι και τεράστιοι, και αν αναλογιστούμε πως οι μετεωρίτες πέφτουν με μια ταχύτητα 50 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο αντιλαμβάνεται κανείς τι γίνεται.
Αμερικανοί επιστήμονες αναλύοντας το σεληνιακό έδαφος βρήκαν μεγάλη ποσότητα χρωμίου, τιτάνιου και ζιρκονίου. Αυτά είναι μέταλλα πυρίμαχα, ισχυρά και αντιδιαβρωτικά.
Όπως σημειώνει ο Stanykovich αυτά τα υλικά με τον κατάλληλο συνδυασμό θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για επένδυση σε ηλεκτρικούς φούρνους.
Και συνεχίζει ο επιστήμονας: « εάν έπρεπε να επινοηθεί ένα υλικό για να προστατεύσει έναν γιγαντιαίο τεχνητό δορυφόρο από τα δυσμενή αποτελέσματα της θερμοκρασίας, από τον κοσμικό βομβαρδισμό των μετεωριτών, οι επιστήμονες της εποχής πιθανώς να είχαν χρησιμοποιήσει αυτά τα μέταλλα.»
Άλλωστε εκείνο το οποίο έχει εκπλήσσει την επιστημονική κοινότητα είναι πως ο δορυφόρος της Γης είναι τόσο ψυχρός αφού δέχεται την ίδια ακτινοβολία του ηλίου με τη Γη;
Εκφράζεται, επίσης, η άποψη πως ο σεληνιακός βράχος είναι μεγαλύτερος σε ηλικία από τη Γη και γι’ αυτό αποκλείεται να είναι επινόηση κάποιου όντος, ως διαστημικός σκουπιδότοπος. Αυτό όμως αντιπαρέρχεται με την επισήμανση πως τα προσκολληθέντα σε αυτόν διαστημικά υλικά είναι παλαιότερα όχι ο ίδιος ο δορυφόρος...
Η Σελήνη, λοιπόν, είναι ο φυσικός προστάτης της Γης; Είναι μια ασπίδα που την προφυλάσσει από τα τεράστια διαστημικά σκουπίδια;

Σχετική αναφορά:
«Είναι το Φεγγάρι δημιούργημα μιας ευφυΐας;» των Μ. Βασσίν - Αλεξάντερ Σχερβάκοφ.