Η σπηλία του Δράκου στην Καστοριά.

Απο My lamia.blogspot

Η σπηλιά ( ή το σπήλαιο) του Δράκου στην Καστοριά εδώ και λίγες ημέρες (περίπου 20) έχει ανοίξει τις πύλες του προς το κοινό.

Είχα την τύχη να επισκεφτώ αυτήν την πανέμορφη πόλη της Καστοριάς (για δεύτερη φορά) χθες, με κύριο σκοπό της επίσκεψής μου αυτής, μια σύντομη "γνωριμία-εξερεύνηση" του περιβόητου πλέον σπηλαίου.

Ομολογώ πως όλα αυτά που είδα είναι απερίγραπτα μοναδικά...είναι ασύλληπτο το πόσο ομορφιά κρύβει αυτό το εκπληκτικό σπήλαιο και γενικότερα η ίδια η φύση...

Πριν όμως σας παρουσιάσω μια σειρά από φωτογραφίες που τράβηξα για να τις μοιραστώ μαζί σας, καλό θα ήταν να σας πω δυο λόγια για την ιστορία του σπηλαίου πρώτα.

Ο μύθος σύμφωνα με τον λαογράφο Δ. Γιαννύση μας εξηγεί το πώς απέκτησε την σημερινή ονομασία της η σπηλιά.

<< Ο Κάστωρ, πρώτος μυθικός βασιλιάς της περιοχής μας, φιλοξένησε κάποτε τον αδελφό του Πολυδεύκη και του αποκάλυψε την ύπαρξη ενός χρυσωρυχείου στα βάθη μιας σπηλιάς.

Την είσοδο της σπηλιάς, φυλούσε μέρα και νύχτα ένας δράκος που δεν επέτρεπε σε κανέναν να μπει στα ενδότερα. Ο βασιλιάς, υποσχέθηκε τότε, μεγάλα και πλούσια δώρα σε όποιον θα σκότωνε το δράκο.

Παρουσιάστηκε λοιπόν ένας τολμηρός νεαρός που δέχθηκε να αντιμετωπίσει το θηρίο, έχοντας ως όπλα την πανοπλία, το σπαθί και τα δυνατά του χέρια.

Όταν ο νεαρός πλησίασε στη σπηλιά, ο δράκος εξαγριώθηκε κι άρχισε να πετάει φωτιές από το στόμα. Ο νέος όμως κατάφερε πολύ γρήγορα, με ένα καίριο χτύπημα, να πληγώσει θανάσιμα τον δράκο. Καθώς ο δράκος σωριαζόταν στο έδαφος, οι βράχοι γύρω του έτρεμαν και τα νερά της λίμνης αναταράζονταν.

Λίγο πριν ξεψυχήσει το θηρίο, εκτόξευσε στο δυνατό παλικάρι μία πύρινη γλώσσα, ποτισμένη με δηλητηριώδη αέρια. Ο νεαρός πληγώθηκε κι αυτός με τη σειρά του και λίγο αργότερα ξεψύχησε στα χέρια των φίλων του.

Ο δράκος όμως είχε πεθάνει και η είσοδος της σπηλιάς ήταν πλέον ανοιχτή.

Ο Κάστωρ, ο Πολυδεύκης και οι υπόλοιποι σύντροφοί τους, άναψαν τότε δαυλούς και προχώρησαν στο εσωτερικό της σπηλιάς.

Προχωρούσαν για ώρες, όταν ξαφνικά ένα δυνατό ρεύμα αέρα, έσβησε τους δαυλούς και τους βύθισε στο απόλυτο σκοτάδι.

Αμήχανοι και φοβισμένοι, άκουσαν μία απόκοσμη και βαριά φωνή να τους λέει:

"Εκείνος που θα σκύψει να πάρει μία χούφτα της λάσπης που πατάει, θα μετανοιώσει.

Αλλά κι εκείνος που δεν θα πάρει, πάλι θα μετανοιώσει..."

Κάποιοι τότε φοβήθηκαν και βιαστικά, προσπάθησαν να βγουν έξω, κι άλλοι, οι ψυχραιμότεροι, έσκυψαν και γέμισαν τα χέρια τους με λάσπη και αφού άναψαν πάλι του δαυλούς, απομακρύνθηκαν κι αυτοί, από το εσωτερικό του σπηλαίου.

Όταν βγήκαν όλοι έξω στο φως, εκείνοι που είχαν πάρει μία χούφτα από τη λάσπη το μετάνιωσαν. Το ίδιο έκαναν κι αυτοί που δεν τόλμησαν να πάρουν.

Η λάσπη που κρατούσαν στα χέρια τους ήταν υγρή χρυσόσκονη και οι μεν μετάνοιωσαν που πήραν μόνο μία χούφτα, οι δε που δεν πήραν καμία. >>

Αυτά σε ότι αφορά την μυθολογία.

Για τους μελλοντικούς επισκέπτες της σπηλιάς, να σας πω ότι βρίσκεται, σε απόσταση μόλις τριών χιλιομέτρων (3 χλμ) από το κέντρο της πόλης της Καστοριάς στα Νοτιοδυτικά παράλια της χερσονήσου (ακριβώς δίπλα από το Νοσοκομείο της πόλης).

Λοιπόν η ανακάλυψη της σπηλιάς, έγινε περί το 1953 εντελώς τυχαία από έφηβους "εξερευνητές" της περιοχής, οι οποίοι αφού αντελήφθησαν την σπουδαιότητα της σπηλιάς έσπευσαν να ενημερώσουν τον Δήμαρχο της περιοχής...

Το 1964 πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη σπηλαιολογική έρευνα από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία, η οποία και καταχώρησε το σπήλαιο στα αρχεία της.

Περίπου μετά από τρία (3) χρόνια, έγινε και η πρώτη επίσημη μελέτη για την αξιοποίηση του σπηλαίου... στα χρόνια που ακολούθησαν οι τοπικοί δήμαρχοι και τοπικοί πολιτικοί παράγοντες προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τουριστικά το σπήλαιο μάταια... τελικά σχεδόν μετά από μισό αιώνα και πλέον, η σπηλιά του Δράκου, είναι δοσμένη στο κοινό.

Σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν γίνει στο εσωτερικό του σπηλαίου, η ηλικία του είναι περί τα 6 εκατομμύρια χρόνια και χαρακτηρίζεται ενεργό, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ζωντανό γιατί η δημιουργία του σταλακτιτών και σταλαγμιτών εξακολουθεί να γίνεται διαρκώς με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να αλλάζει και η μορφή του σπηλαίου σταδιακά. Βέβαια αυτό γίνεται πάρα πολύ αργά, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι για να δημιουργηθεί ένα εκατοστό σταλαγμίτη χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα διάρκειας ενός έτους περίπου !!!

Αξιοσημείωτο είναι να σας πω ότι κατά την διάρκεια των ερευνών δεν έχουν βρεθεί ανθρώπινα ίχνη μιας και οι κλιματολογικές συνθήκες δεν θα το επέτρεπαν. Ωστόσο μελετητές αναφέρουν ότι βρέθηκαν οστά αρκούδας ηλικίας περίπου 10 χιλιάδων χρόνων, και πιθανολογείται ότι είχε βάρος γύρω στα πεντακόσια (500) κιλά και ύψος που υπέρβαινε τα δυόμιση (2,5) μέτρα.

Η θερμοκρασία του χώρου είναι μόνιμα 17 βαθμούς Κελσίου, χειμώνα καλοκαίρι και η υγρασία ανέρχεται στο 70%.

Τα ασβεστολιθικά πετρώματα (σταλακτίτες και σταλαγμίτες) καθώς και οι 7 λίμνες που υπάρχουν στα 350 επισκέψιμα και προσβάσιμα μέτρα της διαδρομής που πρόκειται να κάνετε, θα σας υποδεχθούν επιβλητικά και θα σας αφήσουν άφωνους.

Παρακάτω σας παραθέτω μια σειρά από φωτογραφίες, ώστε να πάρετε μια γεύση για το τι πρόκειται να δει κανείς σε αυτό το εκπληκτικό σπήλαιο, αυτό το υπέροχο "θαύμα της φύσης".

(κάντε κλικ πάνω στις εικόνες για μεγέθυνση)

Τελειώνοντας αυτήν την ανάρτηση, να σας πω, πώς τα πέντε (5) ευρώ που καλείστε να πληρώσετε ως εισιτήριο εισόδου στην σπηλιά, είναι ασήμαντο ποσό σε σχέση με την ευκαιρία που έχετε να δείτε αυτό το "μαγικό θαύμα" της φύσης.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΣΙΒΥΛΛΑ