Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ, Η ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΗΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΕΡΣΕΝ

«Ο ρυπαίνων πληρώνει»:

ένας επικίνδυνος μύθος που σκοτώνει

τον πλανήτη

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

*

Έγινε της μόδας , τα τελευταία χρόνια, και καραμέλα στα χείλη των αστών πολιτικών στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου, των περιβαλλοντολογούντων «πράσινων» και των μαύρων βρωμιοκαπιταλιστών, η θεωρία και η πολιτική που φέρει τον λογικοφανή τίτλο: «Ο ρυπαίνων πληρώνει». Αυτή η "φιλοσοφία" επικράτησε και πάλι στην πρόσφατη "Παγκόσμια", χωρίς τον Κόσμο, Διάσκεψη για την κλιματική Αλλαγή", που έγινε στην Κοπεγχάγη της Δανίας, τα συμπεράσματα της οποίας ο σκιτσογράφος της BERLINER MORGENPOST, Horst Haitzinger, τα παρουσιάζει, όπως η Σειρήνα του Αντερσεν του τα αφηγήθηκε μετά από την εμπειρία της από τη συνάντησή της με την "Ηγεσία του Κόσμου" ενάντια στον Κόσμο και την πρώτη γνωριμία της με τον Νομπελίστα Πολέμαρχο Ηγεμόνα Μπάρακ Χουσεϊν Ομπάμα.

*

Υποτίθεται πως το μέτρο «ο ρυπαίνων πληρώνει» αποσκοπεί στην:

1. άμεση και αντικειμενική εκτίμηση της άμεσης και επακόλουθης ζημιάς που προκαλεί η συγκεκριμένη ρύπανση,
2. επιβολή προστίμου ικανού να αποκαταστήσει στο ακέραιο και στη διάσταση του χρόνου τη ζημιά που προκλήθηκε από τη συγκεκριμένη ρύπανση,
3. είσπραξη του προστίμου από την πολιτεία, ή τις πολιτείες σε περίπτωση διεθνούς ρύπανσης (λ.χ. περιπτώσεις Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Τσερνομπίλ και πυρηνικές δοκιμές) και τη διάθεση για την πλήρη και οριστική αποκατάσταση της ζημιάς.

Για να λειτουργήσει αυτό το σύστημα και να τύχει καθολικής εφαρμογής χρειάζεται ένας γιγάντιος παγκόσμιος μηχανισμός το τεράστιο κόστος λειτουργίας του οποίου θα έπρεπε να επιμερίζεται στους ρυπαίνοντες και να προσμετράται αναλογικά σε κάθε ζημιά από ρύπανση.

Ερώτημα πρώτο: Υπάρχει κανένας που πιστεύει πως σε συνθήκες καπιταλισμού και μάλιστα πλιάτσικοκαπιταλισμού ή μανιακού καπιταλισμού θα εφαρμοστεί αυτό το μέτρο;

Ερώτημα δεύτερο: Με δεδομένο πως η ρύπανση

1. καταστρέφει το όζον με τις γνωστές συνέπειες του θερμοκηπίου,
2. καταστρέφει τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη,
3. ρυπαίνει τα επιφανειακά και τα υπόγεια αποθέματα νερού,
4. πυροδοτεί την οικολογική βόμβα,
5. σκοτώνει καθημερινά, ως ακραία καιρικά και κλιματικά φαινόμενα, χιλιάδες ανθρώπους και
6. έχει συσσωρεύσει και συνεχίζει να συσσωρεύει αθροιστικά τόσα ραδιενεργά απόβλητα και τοξικές ουσίες που θα σκοτώνουν τη ζωή για χιλιάδες χρόνια, ακόμα κι αν σήμερα σταματούσε κάθε μορφής ρύπανση του πλανήτη, πιστεύει κανείς πως είναι δυνατή η αποτίμηση των ζημιών;

Ερώτημα τρίτο: Ποιός και με ποιά κριτήρια θα αποτιμήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που χάνονται καθημερινά εξαιτίας της ρύπανσης;

Ερώτημα τέταρτο: Ποιός και με ποιά κριτήρια θα αποτιμήσει τη ζημιά που προκαλείται στα διάφορα οικοσυστήματα εξαιτίας της ρύπανσης, διαδικασία που οδηγεί στην ερημοποίηση τεράστιων περιοχών του πλανήτη, πράγμα που σημαίνει πως, αν δεν αντιδράσει άμεσα και δραστικά σύμπασα η ανθρωπότητα για να σταματήσει την καπιταλιστική λεηλασία του πλανήτη, η Γη θα γίνει αργά ή γρήγορα μια ακατοίκητη Σελήνη, ή ένας ακατοίκητος Άρης.

Γι’ αυτό λοιπόν η θεωρία «ο ρυπαίνων πληρώνει» είναι όπως κάθε αμερικάνικο παραμύθι, μια απάτη για να συνεχίσει ο καπιταλισμός την καταστροφή και να σπέρνει το θάνατο για το κέρδος, πράγμα που σημαίνει πως είναι μια επικίνδυνη απάτη. Μια απάτη που την έστησε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση για να αγοράζουν οι πολυεθνικές των καπιταλιστικών μητροπόλεων «δικαιώματα ρύπανσης» από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, επιστρέφοντάς τους, ως καλοί "φιλάνθρωποι" μικρό κλάσμα των κλεμένων για επενδύσεις στον τομέα της "καθαρής" ενέργειας, όπως λ.χ. της πυρηνικής;

Συμπέρασμα: Αγώνας κατά της ρύπανσης σημαίνει αγώνας για το ξεπέρασμα του κερδοκεντρικού καπιταλισμού και το πέρασμα σε έναν άλλο ανθρωποκεντρικό τρόπο παραγωγής που θα σέβεται τη φύση και τη ζωή. Ο υποβιβασμός αυτού του αγώνα από αγώνα για τη ζωή και τη σωτηρία του πλανήτη, σε «αγώνα περιβαλλοντολογούντων για το περιβάλλον, πράσινων», ή σε αγώνα για τη λεγόμενη "πράσινη ανάπτυξη" του καπιταλισμού και για "πράσινο επιχειρείν",χωρίς να αμφισβητείται ρητά, ριζικά και ασυμβίβαστα ο καπιταλισμός, δεν είναι, σε τελική ανάλυση, παρά αγώνας των ατζέντηδων του βρωμοκαπιταλισμού που στις μέρες μας παράγει ρύπους για να προκαλέσει ζήτηση για την αγορά «αντιρυπογόνων συστημάτων» και διάφορα άλλα κερδοφόρα «μέτρα». Γι' αυτό γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό πως ο αγώνας για το περιβάλλον και για την κλιματική αλλαγή, ταυτίζεται όλο και περισσότερο με τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, όλων των αποχρώσεων και εκδοχών και την αντικατάστασή του από τον Ουμανισμό της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στην οικονομία και στην κοινωνία και την ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

ν