ΥΣΤΑΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ & ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Ζούμε σε έναν κόσμο που σε κάθε του επίπεδο καθοδηγείται από μια σειρά προκαταλήψεων, μυθοπλασιών, παρερμηνειών, κι όπως αλλιώς θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τις ανθρώπινες ιδέες που βιάζονται να αποδόσουν σημασία στα πράγματα. Εώς εδώ ακολουθήσαμε εθελοτυφλώντας ποικίλα τάγματα ερμηνείας, ιδεολογίες που αν τις εξετάσουμε με μια ενδελεχέστερη ματιά δεν είναι παρά απόρροια μυθολογικών φαντασιώσεων, εγκόσμιες προεκτάσεις φολκλορικών κοσμολογιών και θεολογικών ενοράσεων. Τώρα που η συλλογική αναστοχαστικότητα του είδους μας έχει φτάσει στο μνημειώδες σημείο μιας καχύποπτης ερμηνευτικής δια της οποίας αναθεωρούμε την κάθε αποκρυσταλλωμένη θεώρηση που μέχρι πρότινος θύμιζε στέρεα ήπειρο, τώρα ακριβώς είναι που ξεκινάει ο ανασασμός μιας θαλασσοταραχής όπου ναυαγούν ακόμη και οι πιο αδιαφιλονίκητες αντικειμενικές "αλήθειες". Χάρη στη διακειμενική πολυπλοκότητα των πολλαπλών καταθέσεων απόψεων και τις αφηνιασμένες ρητορικές αντεγκλήσεις, παρατηρείται εν συνόλω μια διαδικασία απογύμνωσης αλλήλων- η έκθεση του ιδιοτελούς συμφέροντος πίσω από την κάθε διάθεση ερμηνείας της πραγματικότητας, που για όσο διήρκησε η εκπολιτιστική διαδικασία ήταν συνώνυμη με την παγίδευση της νοημοσύνης του άλλου. Αν υποθέσουμε ότι η κάθε ερμηνεία είναι ένα κλειστό σχήμα θεώρησης, που αποβάλλει περιττές νοηματοδοτήσεις ώστε να διαφυλαχθεί η αρτιότητα της ιδεολογικής κατεύθηνσης που προτάσσει, τότε η υπαγωγή της λαϊκής συνείδησης σε ένα τέτοιο σχήμα είναι σίγουρα μια παγίδευση της νοημοσύνης, δεδομένου ότι η τελευταία, στην ιδεατή της κατάσταση, ορίζεται από την ικανότητα σύλληψης της πρισματικής φύσης της πληροφοριακής πραγματικότητας. Ειδικότερα, το κάθε συμβάν και η κάθε έννοια που το συνοδεύει έχουν ουσιωδώς μια πολύπτυχη φύση, καθώς οι ερμηνείες που δύνανται να το προσδιορίσουν είναι όσες και οι υποκειμενικές προδιαθέσεις- δηλαδή σχεδόν άπειρες. Όταν όμως ένας ερμηνευτικός φορέας επενδύει το συμβάν με μια άτεγκτη μονολογική θέαση, αποκλείοντας με ρητορικά τεχνάσματα την κάθε πιθανότητα για ανάδυση της εγγενούς πολυσημίας του συμβάντος/έννοιας τότε αυτός ο φορέας διατελεί την πιο στοιχειώδη δράση τυραννίας, το θεμελιακό έρεισμα για την περαιτέρω επεκτατική διοργάνωση των ιδιοτελών του σχεδίων. Όσον αφορά τον καθημερινό πολίτη, ως προς αυτόν συνήθως αυτή η κυνική διαδικασία εκμετάλλευσης συμβαίνει στο σκοτάδι του ασυνείδητου, καθώς η επικάλυψή της είναι αριστοτεχνική: με το μάτι της υψηλής συνείδησης θα την διακρίνεις να υφέρπει πίσω από μειλίχια χαμόγελα που μας υποβάλλουν στα πειστήρια οντολογικής σωτηρίας μέσω κάποιων Δέκα Εντολών ή του Εσταυρωμένου και ένα παράγγελμα για οικουμενική συσπείρωση γύρω από μια Ιδέα, όπως η Σωτηρία της Ψυχής, ο συνασπισμός απέναντι στο κατ΄εξοχήν ετερόδοξο, που συμβολίζεται από τον Διάβολο, η δρομολόγηση μιας δήθεν αναπόδραστης παγκοσμιοποίησης, που τελικά δεν οδηγεί αλλού από την παγκόσμιας εμβέλειας κερδοσκοπία και τη συνάδουσα εγκαθίδρυση μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης...

Όλα αυτά που για αιώνες επισκιάζουν το Πρώτο Αθώο Δικαίωμα του Όντος, τη διάθεση, δηλαδή, ευφορίας, τη δυνατότητα για ολοκλήρωση της προσωπικότητας και ανάγνωσης της πραγματικότητας με τρόπους καθαρά υποκειμενικούς, εν ολίγοις, τη δυνητική διαδικασία υπαρξιακής πληρότητας μέσα σε μια ονειροφαντασία που αποκαλούμε "Ζωή", τώρα αναγνωρίζουμε πως είναι τελικά αποτέλεσμα μιας τεράστιας μακροπολιτικής επιχείρησης που ξεκίνησε αμυδρώς με τις αρχαϊκές πατριαρχικές ορδές για να διατρανωθεί στο ορόσημο της θέσπισης των εν λόγω καταστροφικών για τη Φύση αξιώσεων με την εγκαθίδρυση της ιουδαιοχριστιανικής σωτηριολογίας, δηλαδή την αποδοχή του Χριστιανικού Μύθου ως ιστορικό γεγονός.

Οι παρεπόμενες εξελίξεις αυτής της συλλογικής αποδοχής, εκ της οποίας μετεξελίχθηκαν τα ιδεολογικά ρεύματα που μας τρέχουν στη βίαιη κούρσα της γραμμικής προόδου, φέρουν τον ίδιο σπόρο δημιουργίας περιστάσεων: ιδιοτελείς στρατηγικές που υποκρύπτονται της λαϊκής συνείδησης με ύπουλα οντολογικά πειστήρια. Φιλελευθερισμός και νεοφιλελευθερισμός, η ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς και ο καπιταλισμός, τα ουτοπικά προτάγματα της προοδευτικής Δεξίας, συγκεντρωτισμός, ομογενοποίηση, παγκοσμιοποίηση, όλα τους αναπαραγωγές του ίδιου "γονιδίου": εκμετάλλευση και συγκέντρωση των ανθρώπινων ή μη πόρων με πρόσχημα το παράγγελμα της αναπόδραστης ανθρωπολογικής εξέλιξης. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της στρατηγικής από την επεκτεινόμενη γεωγραφία του μονοθεϊσμού δεν υπάρχει. Μια κρυπτο-τυραννική αυτοκρατορία που αναδύθηκε από τα Ευαγγέλια, των οποίων μια ορθή ανάγνωση θα μας πείσει για την καταφανέστατη τελικά πρόθεση αποκλεισμού του Άλλου, του ετερόδοξου, του πολύσημου προς χάριν της μονολογικής κατεύθηνσης που οδηγεί στα μπουντρούμια της Ιστορίας, στις χαμένες ζωές και τις καταπατημένες ρομαντικές ενοράσεις. Ό,τι ακολούθησε εκ των υστέρων είναι μια αναπαραγωγή των θρησκευτικών αξιώσεων που θεμελίωσαν το ανθρώπινο βίωμα στην οντολογία της καταστολής και στην στέρησης.

Αλλά με το πέρασμα των αιώνων η αναστοχαστική συνείδηση έχει αναπτυχθεί αλματωδώς- τόσο ώστε πλέον να είναι εναργές το όλο προσχέδιο των ιδιοτελων προθέσεων που μας έφεραν ως εδώ. Τώρα κάποιοι από εμάς αφυπνίζονται στην συνταρακτική έκλαμψη ενός κεραυνού που αποκαλύπτει τα πανόσια σύμβολα του πατριαρχικού πολιτισμου ως δολώματα... Κάποιοι από εμάς βρίσκουν το κουράγιο να ερεθιστούν από τους μυστικούς αντίποδες, να αναστηθούν στο ύψους του ίδιου τους του αναστήματος και να υπεξαιρέσουν την ιστορική αναγκαιότητα που μας κατατρύχει σε μια ιδιάζουσα, καθαρά υποκειμενική αναγκαιότητα: την επιτακτικότητα για μια ανατροπή αυτού του οικοδομήματος, για καταβύθιση των στερεοτήρων που υποστηρίζουν τα αισχρά σχέδια της παγκοσμιοποίησης, την αντεπίθεση που θα οιστρηλατήσει τα πλήθη και που με το πέρασμα των γενεών θα καθιερώσει το Ρομαντικό Όραμα του Αυγερινού σε πάνσεπτο οντολογικο-θρησκευτικό επίκεντρο του συλλογικού βιώματος.

Αρχικά είναι υπόθεση μιας Αμνηστείας όσων ο Νόμος του Εβραϊκού Θεού έχει εξοστρακίσει στα περιθώρια των απαγορευμένων ενοράσεων, πίσω από τα συρματοπλέγματα όπου το ασυνείδητο φαντάζει ως το μυστηριώδες Άλλο. Εκεί όπου κρύβονται όλα τα "στοιχειά", εκεί όπου δήθεν καιροφυλαχτεί ο μεγάλος ξεπεσμός της ύπαρξης, εκεί έγκειται το έργο της Χιλιαστικής Μεταστροφής. Διότι αν τελικά κατορθώσουμε να τους πείσουμε για την ανήκουστή μας ακεραιότητα, αν καταφέρουμε με τη σαρωτική μας αίγλη να τους πείσουμε δια της παιγνιώδους μυθοπλασίας μας που εξυψώνει ειρωνικά το βέβηλο Αντι-Είδωλο ότι εμείς είμαστε που θα εκμαιέυσουμε το θεσπέσιο πεπρωμένο, τότε η αλήθεια θα έχει πράγματι αποκατασταθεί και θα είναι τούτη:

Ζούμε ανέκαθεν σε μια πολύσημη, πρισματική, και ως εκ τούτου φαντασμαγορική πραγματικότητα που όμως μας έχουν στερήσει της αναγνώρισης αυτής οι κάθε είδους απαρέγκλιτες μονολογικές ερμηνείες της, η σωτηριολογία του κάθε Κυρίου, είτε είναι αυτός ένας μεταφυσικός Βασιλιάς είτε ένας διεθνής οργανισμός σαν το Δ।Ν.Τ. ή το Ν.Α.Τ.Ο. Τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν κι αλλιώς, δεν είναι αυτή η μόνη οδός. Βρισκόμαστε ανέκαθεν και εις το διηνεκές σε ένα σταυροδρόμι. Απαιτούμε την αποκάλυψη της γυμνής πρισματικής αλήθειας, στις πτυχές της οποίας δικαιώνονται ενορμήσεις λάγνες, αθώες, παιγνιώδεις` ενοράσεις συγκλονιστικές, απόκρυφες, αυθυπερβατικές. Το διαμάντι, που τόσοι "άμωμοι" ληστρικοί αιφνιδιασμοί μας έχουν αποστερήσει, μας ανήκει και θα το επανακτήσουμε με την μυθοπλαστική επαναθεμελίωση του ανθρώπινου βιώματος υπό την παιγνιώδη σκιά εκείνου που ο πατριαρχικός λόγιος περιδεώς αποτάσσει- η Ύστατη Επανάσταση ευλογείται υπό την μακάρια Ουρά ενός Παγωνιού...!
ΠΗΓΗ